The Circle Ends Here – The Division Ahead
Memorial Records, 2013
De Italianen van The Circle Ends Here waren voor mij nobele onbekenden. De heren hebben één ep op hun palmares staan, maar The Division Ahead is hun eerste langspeler. Hij is meteen goed voor een 50 minuten durende mix van doordachte, uitstekend geproduceerde en hoogst intelligente melodische hardcore, sludge en een vleugje post-rock.
De 8 minuten durende opener Remiss bevat al het vorige: emotionele sludge vocalen over melodische gitaren, die afwisselen tussen kracht en schoonheid, tussen traag en snel. Er komt ook cleane zang bij kijken, die de variatie van het nummer verder in de verf zet. Rift biedt meer van hetzelfde; intense muziek met veel afwisseling. Nog een lang nummer dat blijft boeien. Porcelain begint dan weer intiem, bouwt op om nadien weer te vertragen om naar het einde toe te ontploffen. Heerlijk spul! Als fanatieke Opeth-liefhebber is een vergelijking met de Zweedse supergroep op zijn plaats. The Circle Ends Here lijkt bij momenten op een hardcore/sludge versie van Opeth door hun gebalanceerde mix van melodie en power en de afwisseling tussen screams en zuiver gezang. Ze schrikken er niet voor terug om het breed te zoeken, in Frail bijvoorbeeld wordt enkel een akoestische gitaar gebruikt, maar toch weer stevig geschreeuwd.
Hoewel The Division Ahead een debuutplaat is, kan je horen dat The Circle Ends Here een heel volwassen band is. Het album is een uitstekend begin voor een band die duidelijk het potentieel heeft om op termijn te concurreren met een groep als The Ocean.
Tracklisting:
- Remiss
- Rift
- Porcelain
- Frail
- Transcend
- Nescience
- Lakes
- Monument
Line-up:
- Johnny Lonack – Vocals
- Marco Giannini – Guitars
- Francesco Murtas – Guitars
- Francesco Lizzi – Bass
- Stefano Sbrugnera – Drums
Links: