Het tweede avontuur van The Beast of Nod is een Multiversal geworden. Omdat we de eerste aflevering van dit conceptueel multimediaproject over het Land Van Nod gemist hebben, moeten we misschien eerst het principe eventjes uitleggen. De drie Amerikanen vinden allerlei absurde wezens of galactische plaatsen uit, geven die een fictieve naam en creëren daar vervolgens een heel universum rond. Tekstueel bijzonder bizar, dat raad je juist, maar muzikaal is het serieuzer dan je denkt.
Té serieus zelfs. Als je weet dat er gastsolo’s van Joe Satriani, Sanjay Kumar en Nick Padovani (laatstgenoemden spelen beiden bij het vergelijkbare Equipose) zijn, vermoed je wellicht al waarom. Inderdaad: het is van die overvirtuose progdoenerij. Zelf noemt The Beast Of Nod het ‘intergalactic death’ en hadden ze dat niet gedaan, had Multiversal wellicht niet bij een hater van dit soort Devin Townsend-aanbidding beland. Maar nu zitten we er maar mooi mee.
Wegens het pijnlijke gebrek aan riffs, mag je de ‘death’ alvast laten vallen. Monotoon en onregelmatig gedreun op één snaar kan je daar bezwaarlijk onder catalogiseren. Het drumwerk is die naam nog wel waardig. Onder de voortdurende stroom aan glijdende arpeggio’s – zowel in gitaar- als keyboardvorm – of trippelende leidspiralen, blasten die een aardig eind weg. Wanneer de geleedpotige gitaarshow ophoudt, dreunt het drietal dus een enkelnotige ‘riff’ door. Episch bedoelde, maar nogal dun uitvallende synthesizerladingen en strak afgeknotte drumindammingen proberen die passages tevergeefs te verzwaren.
Vandaar dat ze maar snel weer overgaan naar een volgende gitaarmanifestatie, die tot wel vier lagen harmoniseert. Moesten zulke hoogstandjes nu gestructureerd gecomponeerd zijn, met terugkerende passages, dan zou er nog iets voor te zeggen geweest zijn. Niet dus. De Amerikanen hangen stukje na stukje aan elkaar met ostentatieve openingen, waarover de gitaren dan wel de keyboards een brug slaan naar het volgende. Elke zoveel maten verandert ook de morfologie van de gitaren en de productie van al de rest. Doordat ze zo gefragmenteerd aan elkaar hangen, komen de nummers (in hoeverre je dat nummers kan noemen) nooit op gang.
Nochtans zijn de harige brul en zeker de slijpende screams best nog frappant. Alleen moeten ze net als de drums achter de notenmanie aan hollen of er lange, freaky kreten aan toevoegen. Nogmaals: progfans en liefhebbers van Devin Townsend gaan dit fantastisch vinden. Het zal allemaal wel virtuoos en surrealistisch gearrangeerd zijn. En het totale multimediaconcept is wellicht leuke scifi lectuur. Maar muzikaal wringt, botst en breekt het voortdurend zonder dat het ergens heen gaat. Tenzij misschien naar het Land Van Nod.
Score:
51/100
Label:
Eigen Beheer, 2021
Tracklisting:
- Flight Of The Quetzalcoatlus
- Contemporary Calamity
- Intergalactic War!
- Call Of The Squirrel
- Unleashing Chaos
- The Plan For Multiversal Creation
- Guardians Of The Multiverse
- The Latent Threat
- ShRedding OF The Cosmos
Line-up:
- Brendan Burdick – Basgitaar
- Will ‘Dr. Gore’ Lunden – Gitaar
- Paul Buckley – Vocalen
- Marco ‘Lord Marco’ Pitruzzella – Drums
Links: