Thalarion – Dying On The Scorched Plains

Het eerste leven van het Slowaakse Thalarion speelde zich af van 1996 tot 2006 en bracht ons vijf albums. De band legde er het bijltje bij neer doordat diverse sleutelfiguren van dit zeskoppige gezelschap met een gebrek aan motivatie kampten en voor een ander levenspad kozen. Zo werden zowel de zanger als de zangeres schrijvers van Slowaakse fictie. Nu, vijftien jaar later, hebben de Slowaken hun band nieuw leven ingeblazen en brengen ze ons Dying On The Scorched Plains. 

De basis van het geluid van Thalarion wordt gevonden in doom en gothic metal. De sfeer van Tristania waart duidelijk rond maar zo bombastisch als bij die band wordt het nooit. Thalarion is daarentegen progressiever in zijn aanpak. Dit uit zich in hier en daar licht tegendraadse drumpatronen maar vooral in de manier waarop de band verschillende genres vaak in één nummer weet te verwerken. Ook vocaal horen we een pak diversiteit: Juraj horen we grunten, krijsen en half praten/zingen, Petronela bedient zich van hogere feeërieke melodieën maar zingt ook vaak met haar gewone stem, solo en in harmonie. 

Echte opener Burning Pile trakteert ons na de cinematische intro meteen op die verschillende zangstemmen. Na een rustige gitaarpartij volgt een slepende riff met een aangename lead waarbij we Petronela voor het eerst horen. Haar voor dit genre nogal typische, hogere stem gaat naadloos over in haar gewone stemgeluid. Dit is even wennen, maar steeds weet ze veel gevoel in haar zang te leggen. 

Het volgende Space In Between is wat progressiever qua compositie. Grunts en screams wisselen elkaar af en de zang van Petronela is minder prominent aanwezig maar zorgt ervoor dat de muziek haar toegankelijke karakter niet verliest. Met Dead But Still In My Heart denk ik even een kleine kwarteeuw in de tijd teruggekeerd te zijn: het is een van de meest gothische nummers die ik de laatste tijd gehoord heb. De schone en het beest gaan in gesprek, de emotionele intensiteit golft op en neer. Zonder twijfel een van de hoogtepunten van het album. 

Voortdurend wisselen stevigere metal – het afsluitende Into The Nowhere kent als enige zelfs wat blastbeats – zich af met rustigere muziek tijdens dewelke de zang van Petronela regelmatig de popkant uitgaat. Zeker gedurende de sterke eerste helft van het album lukt dit zeer aardig. 

De tweede helft van het album haalt echter niet hetzelfde niveau. De nummers worden eenvoudiger en de melodielijnen minder sterk, bij momenten zelfs iets té lieflijk. Tussen die mindere nummers zit echter nog het tweede hoogtepunt van het album verstopt: het titelnummer kent een geweldig refrein en had gerust wat langer mogen duren. 

Dit Dying On The Scorched Plains bevat dus een aantal nummers waar je met plezier naar zal luisteren. Ze bieden een toegankelijk, gothisch geluid met een progressieve insteek en gaan af en toe stevig tekeer. Jammer genoeg zakt het niveau in de tweede helft van het album nogal in en worden minder sterke melodieën te lang aangehouden. 

Score:

76/100

Label:

Uprising Records, 2021

Tracklisting:

Line-up:

• Petronela Hederova – Zang
• Juraj Thal Grezdo – Zang
• Juraj Schlosser – Gitaar
• Peter Bartakovic – Gitaar, basgitaar
• Peter Schlosser – Drums
• Peter Dvorak – Keyboards

Links:

• Thalarion Facebook
• Uprising Records