The King’s Pistol – Rip it Up

Geschreven door op 31-10-2020 om 23:52.

The King's Pistol Bandfoto

Rip it Up is de tweede EP in een reeks van drie, van de uit Engeland afkomstige The King’s Pistol dat op het Zweedse Majestic Mountain wordt uitgebracht. De eerste, Vice, zag vorig jaar het licht en werd zeer goed ontvangen. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat dit mij in het geheel is ontgaan en ik de EP ook niet ken. Maar goed, het gaat nu om Rip it up, de tweede uit drie. De EP kent zes nummers die zich het beste laten omschrijven als rechttoe rechtaan, pretentieloze, no-nonsense rock ‘n roll. Je weet wel: korte nummers bestaande uit een paar akkoorden met teksten over ‘alledaagse’ beslommeringen.

Het eerste nummer Rip it Up begint lekker rap tot het vrij snel wordt verstoord door het geluid van een saxofoon. Verstoord? Inderdaad! Het internet staat vol met discussies of dit instrument thuishoort binnen de rockmuziek. Ik vind het niks, tenzij je John Zorn heet en er een geheel eigen genre van weet te maken. Hij weet de saxofoon zo te bespelen dat het lijkt of je de gitaarsolo’s van de heren van Slayer hoort. Wat mij betreft is een saxofoon binnen de rockmuziek als een slidegitaar in een funk band.

Het tweede nummer River at Midnight, heeft een beetje een jaren ’50 klank. Dit komt waarschijnlijk door het gebruik van een ribbon-microfoon en uiteraard de saxofoon. Het rammelt lekker in een vlot tempo met af en toe wat korte adempauzes. Ook de derde track, Sharpshooter, roept het jaren ’50 gevoel op door het geluid van de zang. Halverwege het nummer gieren de gitaren als een heuse scherpschutter uit je speakers! Voor mij ook onbetwist het beste nummer van de EP. Kant B van de EP heeft net als de A-zijde drie nummers. Deze behoeven geen verdere uitleg: korte nummers en eenvoudige akkoorden.

De saxofoon hoor je in elk nummer voorbijkomen. Aan mij is het niet besteed, maar dat maakt Rip it Up geen slechte EP. The King’s Pistol weet met deze tweede EP een heerlijk stuk(je) scheurwerk neer te zetten dat van begin tot eind barst van de energie. Zanger en gitarist Julian Casewell speelt overduidelijk de hoofdrol. Zijn gitaarspel is venijnig tot en met het laatste akkoord. Ook is hij gezegend met een heerlijke stem die hem, ook schreeuwend, niet in de steek laat.

Leuk feitje voor bij de Zoom-borrel is dat bassist Andy Shardlow ook de baspartijen heeft gespeeld op Guns, Drugs and Filthy pictures. De Record Store Day uitgave van de occulte eenmansband The Devil’s Witches. De recensie van deze EP, geschreven door collega Tim, kan je hier lezen.

Label:

Majestic Mountain Records, 2020

Tracklisting:

  1. Rip It Up
  2. River at Midnight
  3. Sharpshooter
  4. Flame of Love
  5. The Way the West Was Won
  6. Nothing to Lose

Line-up:

  • Julian Casewell – Zang, gitaar
  • Andy Shardlow – Basgitaar
  • Jim Farmer – Drum, hammond orgel
  • Jo Mills – Saxofoon

Links: