Textures – Drawing Circles
Listenable Records, 2006
Wat krijgen we nou? Wordt ZM bij het verdelen van de promo’s van de nieuwe Textures zomaar even over het hoofd gezien?? En dat terwijl deze Tilburgse band even een van de sterkste Nederlandse metal albums ooit uitbrengt! Een beetje laat dus misschien, maar een review van zo’n knaller van eigen bodem kan natuurlijk niet uitblijven. Bij deze dus…
Was Textures’ debuut Polars er al eentje waar de klasse vanaf droop, met Drawing Circles bewijst de band beslist geen eendagsvlieg te zijn. Integendeel! Dit nieuwe album is nóg strakker, afwisselender en gewoon beter dan het genoemde debuutalbum! Het songmateriaal is wel zó ijzersterk en boeiend dat ik deze plaat de laatste paar weken volledig heb grijsgedraaid!
Een groot pluspunt in vergelijking met Polars is ook dat de nummers veel compacter zijn. Okee, er staan nog steeds behoorlijk lange songs op, bijvoorbeeld het schitterende Touching the Absolute, maar hierbij zijn die acht minuten ook echt nodig geweest om dit nummer goed tot zijn recht te laten komen. Verslapte de aandacht nog wel eens bij het beluisteren van het debuut, bij het beluisteren van dit album verveel ik me geen moment. Het tempo is iets omlaag geschroefd (de snelle thrashy riffs blijven dit keer uit) en de muzikaliteit druipt er nog meer vanaf.
Uiteraard zijn de Meshuggah-invloeden nog steeds ten overvloede aanwezig, zowel qua riffing en qua drums (wat kan die Broks trouwens een partij drummer zeg!) als ook in sommige dubbele schreeuwstukken. Maar op een of andere manier stoor ik mij hier totaal niet aan. Wil Meshuggah volgens vele critici het polyritmische nog wel eens wat ver doordrijven, Textures weet dit te combineren met wat meer basic riffs en sfeervolle rustmomenten, zoals bijvoorbeeld Devin Townsend dat zo goed kan met zijn zelfgenoemde band. Veelal tijdens deze sfeerpassages laat nieuwe zanger Eric Kalsbeek trouwens horen over een prachtige cleane zangstem te beschikken. Zonder enige moeite schakelt ie van een ferme schreeuwstem naar subtiele, melodieuze zang. Topklasse, en met alle respect voor zijn voorganger Pieter Verpaalen, een flinke stap voorwaarts.
Alleen maar hoogtepunten op deze plaat eigenlijk, maar laat ik er toch een paar uitschieters uitlichten. Eerdergenoemde Touching the Absolute is een van die uitschieters. De opbouw staat centraal en de zangstem van Eric komt hier nog het best tot zijn recht. Als je goed luistert, gebeurt er werkelijk van alles tijdens dit nummer! Verder mogen geniale songs als Regenesis en Stream of Consciousness ook niet onvermeld blijven. Het schitterende tussenstuk tijdens eerstgenoemde en de gortdroge riff richting het eind tijdens tweedegenoemde zijn zeker het vermelden waard! Eigenlijk barst Drawing Circles dus van de hoogtepunten, maar laat ik jullie daar niet onnodig mee lastig vallen. Aangezien de productie ook nog eens nagenoeg perfect is, moet dit album namelijk bij elke liefhebber van afwisselende, creatieve metal gewoon in de kast staan. Beste metalplaat ooit van eigen bodem? Dat mag ieder voor zich uitmaken. Ik zeg stiekem heel zachtjes van ja…
Tracklist:
- Drive
- Regenesis
- Denying Gravity
- Illumination
- Stream of Consciousness
- Upwards
- Circular
- Millstone
- Touching the Absolute
- Surreal State of Enlightenment
Line-up:
- Jochem Jacobs – guitar, vocals
- Stef Broks – drums
- Richard Rietdijk – synths
- Dennis Aarts – bass
- Eric Kalsbeek – vocals
- Bart Hennephof – guitar
Links: