Een band die zowel doom, death, post als pagan/folk probeert te combineren? Welkom in de wondere wereld van Tersivel! De band wordt beschouwd als een ware vaandeldrager van de Argentijnse folkmetalbands – ja, Ar-gen-tinië u las het goed – maar ontgroeide dit genre inmiddels volledig. Zoals gezegd verwerkt de band tal van genres in zijn muziek en het resultaat is iets fris en fruitig dat me soms hard kan bekoren. Ik leerde deze band pas recent kennen, maar bespreek hier met veel plezier diens laatste album. To The Orphic Void verscheen ergens begin februari en is de opvolger van Worship Of The Gods uit 2017.
Wat me al snel opvalt wanneer ik naar deze plaat zit te luisteren: dit moeten fans zijn van Gojira. Dat kan toch niet anders? Luister eens naar een nummer als Moving On en probeer me van mening te doen veranderen. De zang doet denken aan Joe Duplantier en de groovy riffs die doorheen het nummer stromen vertonen eveneens alle geuren en kleuren van de Franse metalband. Enkel het synth-achtige, bijna symfonische melodietje op de achtergrond herinnert me eraan dat ik naar een band zit te luisteren die een totaal andere achtergrond heeft dan Gojira. Voor mij hoeft deze achtergrondbegeleiding niet alleszins. Gewoon lekker gaan met die gitaar.
Wat er ook van moge zijn, deze Tersivel is geen kopie van Gojira hoor. De band legt zijn eigen accenten. Het getuigt van lef om zo openlijk de confrontatie met de Fransen aan te gaan, en tegelijk een heel andere, meer folky en synthesizer-achtige richting op te gaan. De folk-achtige instrumenten worden ons aangedragen via de keyboards en de bodhran. Lian Gerbino is een veelzijdig man. In zijn eentje is hij bijna volledig verantwoordelijk voor de bijzondere sound van de band. De man speelt namelijk de gitaar, de bodhran en neemt de zang voor zijn rekening.
Naar dit album luisteren was voor mij een bijzondere en soms leuke ervaring. She en Moving On vind ik bijvoorbeeld enorm sterke nummers! Tersivel zweeft de hele tijd tussen melodieuze death op zijn Gojira’s en prog metal op zijn Devin Townsends, gekoppeld aan folkinvloeden en soms wat langere uitgesponnen post-metalcomposities. Heel bijzonder. De doominvloed waarvan sprake was heb ik er niet uitgehaald, maar op zich is dit geen gemis. Nee, deze band kent – ondanks de gelijkenissen met bestaande bands – echt wel een unieke, eigen geluid. Soms klinkt dit me helaas iets té vol, waarbij de achtergrond vol gestoken lijkt met ambient keyboardmuziek. Iets wat me vaak als onnodig overkomt. Ik ben op het einde van de rit dus niet helemaal overtuigd geraakt van dit album. De reden daarvoor ligt volledig bij de vaak overaanwezige keyboards. Hey, mijn mening natuurlijk. Beluister deze plaat gerust zelf eens indien je op zoek bent naar iets unieks en toch herkenbaar.
Score:
78/100
Label:
UPRISING! Records, 2022
Tracklisting:
1. She
2. Weeping Iron Tears
3. Moving On
4. The Ferryman
5. Shivering Deadly Cold
6. Transmigration Of The Soul
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
