Tarantulo – Tarantulo
Metal Scrap Records, 2012
In het Esperanto betekent Tarantulo – dit geloof je nooit – ‘tarantula’. Al vergeten wat Esperanto is: dat is een soort neutrale, eenvoudig leerbare taal. Als je dan toch een woord uit die taal kiest, ga dan meteen voor een cool woord. Hoewel die niet echt talrijk zijn in dat “veritaliaanste” Spaans dat het eigenlijk is. Deze Russen kozen voor de harige spin om hun merk te dragen in 2008 en debuteren vier jaar later.
Denk aan de logge sludgegroovesleep van Crowbar en een strot die uit een stemband van Jamey Jasta en een van John Tardy bestaat en je weet waar je voor staat. Het is een zware, maar erg stroeve plaat. Een bulldozer van een riff draagt Go In The Fucking Hell naar een iets vlottere groove. Zo krijg je nog wel een paar diepe chugs die dankzij wat southern slugderige zagemeelakkoorden leuk zijn voor even, maar na een tijdje gaan vervelen. Zelfs met het gespierde keelgat dat er monotoon doorheen roept. Juist daarom is Why zo’n verrassing. Akoestische treurtokkels zoeken daar troost bij zilte klaagprogrammings en een intonatieloze, in gebroken Engels opgezegde parlando. Zo bouwt het op naar een in wanhoop verzwolgen climax, waar zowaar emotie inzit.
Daarna nemen de lompe sleep- en sleursnaren het opnieuw over. Dikwijls ellenlang hetzelfde. Daar ligt dan ook het probleem, want als je een an sich niet onaardige riff minutenlang aan een stuk door herhaalt en die later nog eens zo lang laat terugkomen, dan komt ‘ie je oren uit. Als debuut is deze tarantulastroop verteerbaar, maar hij blijft in negatieve zin aan de ribben kleven.
Tracklisting
- Brothel In A Head
- Go In The Fucking Hell
- Coneranchozzz
- Rejected
- Pride Of Prime
- Why
- New Revolution
- One Day
- We Will Fight
- We Drive Now
Line-up:
- Kirill Arkhipenko – Basgitaar
- Aleksandr Maltsev – Drums
- Anton Sazonov – Gitaar
- Dmitry Lier – Vocals
Links: