Swallow the Sun – Hope
Spinefarm – 2007
Dat Finland grossiert in kwaliteitsdoom is zo onderhand een flinke
understatement, en sinds het debuut The Morning Never Came staat het
zestal Swallow the Sun hoog in de top van de doommetal. Nadeel van een
band die een klassieker als debuut kent is dat alles wat erna komt op moet
boksen tegen hele hoge verwachtingen. De opvolger Ghosts of Loss (review)
was een goede opvolger die in de lijn van het debuut lag, een gewoon sterk
album, die de meningen over deze band alleen maar onderstreepte en bevestigde.
Nu is er dan album nummer drie, dan an sich minder "last" zal hebben van de
roem van het eerste album, maar die er wel voor moet zorgen dat de band als
volwaardig aangemerkt gaat worden. Swallow the Sun bewandelt hiervoor
gelukkig het pad van "wat we kunnen blijven we gewoon doen" en gaan rustig
verder waar ze na Ghosts of Loss ophielden. De nummers blijven ijzersterk
in elkaar zitten, het continueë vast houden van sfeer en emotie blijft een
absoluut pluspunt van de band. Als je dit album naast de oudere albums legt
zitten er eigenlijk maar minimale verschillen in. Is dat een probleem? Hangt er
totaal vanaf wat je verwacht, de band weet zijn sterktes en blijft daar rustig
op voort gaan, als je die sound graag wil blijven horen is dit een top album. De
melodieuze doomdeath is eigenlijk alleen op zang lichtelijk veranderd, ik meen
meer gegrunt van Mikko te horen en ook ietwat zwaarder dan op vorige
werkjes.
Op de track the Justice of Suffering hoor je een wat andere Swallow
the Sun wat veroorzaakt wordt door de samenwerking met Katatonia-frontman
Jonas Renkse, deze heeft hier zijn zang aan toegevoegd en dit zorgt
meteen voor een tamelijk uniek nummer, die wat mij betreft het bolletje
kruidenboter op de perfect gebakken kogelbiefstuk is, net wat meer
emotie, net wat meer passie. Een verdere gastartiest die op dit album mee
zou helpen (volgens de biografie) is Amorphis zanger, ik had wat moeite
om hem te ontdekken, tot ik de bonustrack These Low Lands (bewerking van
Alavilla Mailla, oorspronkelijk geschreven door Timo Rautiainen & Trio
Niskalaukaus). Ook weer een nummer die een heel ander Swallow the Sun
laat horen, en ook dit is weer een heerlijke afwisseling op de rest van het
album, met complimenten naar Tomi die hier werkelijk sublieme zang laat
horen.
Samenvattend kan men zeggen dat Swallow the Sun zich nu toch echt als
één van de koplopers in de melodieuze death/doom heeft gevestigd. Enerzijds
blijft de band dichtbij zijn roots en houden ze de winnende formule aan,
anderzijds weten ze door de gastbijdragen toch weer net wat anders van zich te
laten zien. Deze gastbijdragen weten wat mij betreft wel het album wat hoger in
de waardering te tillen, wat mijzelf dan dus wel weer zegt dat de band zelf toch
wel eens wat nieuwe riedeltjes mag gaan verzinnen, dit gaan ze denk ik niet nog
drie albums volhouden. Maar Hope is in ieder geval weer een stukje
gegarandeerde kwaliteit voor de liefhebbers van de eerdere albums.
Tracklist:
- Hope [mp3]
- These Hours of Despair [mp3]
- The Justice of Suffering
- Don’t Fall Asleep (Horror pt.2)
- Too Cold for Tears [mp3]
- The Empty Skies
- No Light, No Hope
- Doomed to Walk the Earth
- These Low Lands (bonustrack bij digipack)
Line-up:
- Pasi Pasanen – drums
- Mikko Kotamäki – vocals
- Juha Raivio – Guitar
- Markus Jämsen – Guitar
- Matti Honkonen – Bass
- Aleksi Munter – Keyboards
Links: