Het is alweer veel te lang geleden dat ik een technische/progressieve deathmetalplaat mocht recenseren. Een genre waarin bizarre techniek, vreemde composities, onmenselijke drumpartijen, een hoop agressie doch ook schoonheid zit verscholen. En daar is dan Sutrah om ons op onze wenken te bedienen! De band uit Canada komt dit jaar met een EP, getiteld Aletheia.
Alweer negen jaar actief, maar slechts één album en nu deze EP er bij. Dat is niet gek veel voor een band die toch alweer een poosje meedraait. Anderzijds hoeft dat natuurlijk ook niet, zolang men maar kwaliteit uitbrengt. Ik ken de muziek van de heren niet, maar als ik zo afga op de recensies van het debuutalbum mag ik een hoop bijzondere hoogstandjes verwachten op deze EP.
Hoe begint deze EP? Nou, met de instrumentale track Variation I.i – Umwelt. Een zeer kalmerende start met pulserende, opkomende gitaarakkoorden en een rustige opbouw met de overige instrumenten. Er wordt hier een klank neergezet die haast mediterend overkomt. Ik betrap mij er in ieder geval op meegesleurd te worden in de compositie. Het trage, meeslepende tempo doet het hoofd schudden, maar het is pas vanaf het moment dat de dubbele basdrum losgaat dat mijn metalhart sneller gaat kloppen. Wat een prachtige gitaarlijn! En dat in combinatie met bruut drumwerk de laatste twee minuten. Ik ben meteen zeer hoopvol wat de overige nummers betreft, dus gauw door met de volgende track.
En, ben je al wakker? Ik nu wel! Goedemorgen, wat een bak herrie (in de positieve zin). Gelijk vanaf de eerste noot ontploft er een bom aan technische death metal met niet te bevatten drums, bizarre gitaarriffs die in elkaar overvloeien in een zee van meerdere lagen en een zang die zo ‘brutal’ klinkt als maar kan. Bijna twee minuten lang is het op volle kracht doorstampen, maar dan is er toch even een adempauze. Niet te lang hoor, want het tempo gaat er daarna gelijk weer in. En man, wat klinkt die zanger boos!
Het derde nummer en tevens tweede instrumentale track bevindt zich in een landschap van ultieme relaxatie. Ik krijg gelijk zin om mij terug te trekken op de vloer in kleermakerszit en de ogen te sluiten, om zo in alle rust de muziek in mij te absorberen. Een welkome adempauze en een moment van zelfreflectie.
Hekkensluiter Variation II.ii – Genèse duurt bijna zestien minuten en herhaalt nog even de verschillende hoogstandjes van de eerdere drie nummers: kalmerende passages met een bijzondere compositie, bruut en technisch deathmetalgeweld en haast overweldigende passages die vloeiend in elkaar overlopen. Aan het einde zit nog een leuk stukje met meerdere lagen zang (en niet altijd even zuiver, ha ha). Het is best wel grappig omdat het nummer afgelopen lijkt, tot dan ineens die zanglijn nog even langs komt.
Godskanonnen, wat is daar nou gebeurd? Zoals de Engelsen het zo mooi weten uit te drukken: ‘mindblown’! Haal gauw de EP Aletheia in huis, waarop Sutrah de luisteraar meeneemt op een zeer bijzondere, haast spirituele reis, maar tussendoor de hersenen van de luisteraar inslaat met brute, technische death metal. Wat een band! Wat een plaat! Ik zeg: jaarlijstmateriaal.
Label:
The Artisan Era, 2020
Tracklisting:
- Variation I.i – Umwelt
- Variation I.ii – Lethe
- Variation II.i – Dwell
- Variation II.ii – Genèse
Line-up:
- Laurent Bellemare – Zang
- Claude Leduc – Gitaar, zang
- Alex Bao – Basgitaar
- Kévin Paradis – Drums
Links: