Ruige metaalknapen die akoestische albums maken, in de laatste jaren kan je er bijna in zwemmen. Alleen al dit jaar brachten Wino van o.a. Saint Vitus en Behemoth’s Nergal (onder de naam Me And That Man) nieuwe albums uit waarin ze zich van de traditionele metalklanken af bewegen. Nu doet ook Steve Von Till (een van de zangers van van Neurosis) een duit in het zakje.
Steve Von Till is geen nieuwkomer. Met zijn nieuwe plaat No Wilderness Deep Enough presenteert hij namelijk maar liefst zijn vijfde soloplaat. Voorganger A Life Onto Itself galmde destijds na menig zatte stapavond uit mijn telefoon. Met zijn duistere, melancholische en kalmerende klanken was (en is) het de ideale begeleidingsmuziek voor bedwelmde nachtelijke fietstochten. Qua sfeer wijkt No Wilderness Deep Enough hier niet veel van af. Centraal in ieder nummer staat de diepe, triestige stem van Von Till. De muzikale begeleiding neigt sterk naar ambient: veel lange synthesizerakkoorden en trage melodieën. Alles klinkt loepzuiver waardoor het album soms wat sprookjesachtig aandoet. Dit sprookje eindigt echter niet met “en ze leefden nog lang en gelukkig”. Het hele album is namelijk doordesemd van een aangrijpende droefheid. Steve Von Till legt veel emotie in zijn stem. Je hoort dat zijn teksten uit het hart komen.
“The emptiness swallows us all”
Als je zoekt naar rauw muzikaal beukwerk of iets met een vrolijke noot, dan ben je hier aan het verkeerde adres. No Wilderness Deep Enough is écht heel langzaam, heel droevig en heel ingetogen. Von Till stelt zich kwetsbaar op en dat is lovenswaardig. Hoewel ieder nummer op zichzelf prachtig klinkt, had ik er moeite mee om het album in één keer af te luisteren. Door de nadruk op de zang en de minimalistische muzikale begeleiding lijken de nummers erg veel op elkaar. Als ik eerlijk ben, vond ik het zelfs een beetje saai worden. Het is goed voor wat het is. Als je in een depri bui bent, iets diepzinnigs moet overpeinzen of na aan drukke avond naar huis zwalkt is het een fantastisch album. Maar voor alle andere situaties zet ik liever wat anders op. Als je naar een voetbalwedstrijd gaat, dan is het niet eerlijk als je vervolgens ontevreden bent dat je geen paardenraces te zien krijgt. Daarom krijgt No Wilderness Deep Enough alsnog een goede beoordeling.
Score:
85/100
Label:
Neurot Recordings, 2020
Tracklisting:
- Dreams of Trees
- The Old Straight
- Indifferent Eyes
- Trail the Silent Hours
- Shadows on the Run
- Wild Iron
Line-up:
- Steve Von Till – Alles
Links: