Tweede album voor de Belgische band Soul Dissolution, die voor de helft bestaat uit bezige bij Boris Iolis. Bij Soul Dissolution neemt hij niet alleen de bas beet, maar ook de andere instrumenten. Zijn kompaan is Acharan. Hun stijl wordt omschreven als post-black, maar zoals jullie weten is dat een verzamelbak voor alles wat geïnspireerd lijkt door black metal. Of dat terecht is?
In dit geval is het duidelijk dat black metal de ondertoon en boventoon voert, met daartussen een groot aantal zaken die de post-zegel verantwoorden. Stardust bezit een pak uiterst melancholische elementen die doen denken aan Lifelover en oude Katatonia, waarbij boosheid en grimmigheid uit den boze zijn. In die plaats krijg je een vorm van uplifting downers (het klinkt tegenstrijdig en dat is het ook). Weemoed en wanhoop, een vrij zure en Noorse depressieve blackmetaluitvoering, met de melodieën die zowel uit de Alcest/Lantlôs- als de Finse melodieuze doomkast lijken te komen. De subtiel gedoseerde keys en toetsen maken het geheel nog mooier en diepgaander, ze maken de doorleefde kwetsbaarheid (vooral de lead houdt je emoties alert) nog sterker aanwezig. De dichte productie (denk maar weer aan doom) zorgt dat er geen gaten vallen en ik durf dan zonder aarzelen ook het woord atmosferisch te laten vallen. En de vocalen zijn niet dermate theatraal of hysterisch/screamo dat je je vragen begint te stellen over de hormonenbalans van de frontman. Nee, hier past het allemaal netjes binnen het gevoelsmatige kader van het instrumentarium. Hier is inzicht aan te pas gekomen.
Heel mooie plaat. Zowel voor liefhebbers van Franse en Canadese natuurblack als van wie houdt van Scandinavische melodieuze doom (met een zwarte rand dan wel). Geef het zeker een kans.
Score:
84/100
Label:
Black Lion Records, 2018
Tracklist:
- Vision
- Circle of Torment
- Stardust
- Mountain Path
- The Last Farewell
- Far Above the Boiling Sea of Life
Line-up:
- Jabawock – Instrumenten
- Acharan – Keel
Links: