Sonata Arctica – Reckoning Night

Geschreven door op 03-10-2004 om 14:56.

Sonata Arctica – Reckoning Night

Nuclear Blast, 2004


Sonata Arctica – Reckoning Night groot





Ik durf hier zonder al te veel problemen te stellen dat Reckoning Night dé power metalplaat is van het jaar 2004. Voor mij persoonlijk is dat zéker het geval. Wat Tony Kakko en de zijnen hebben neergezet om het voorgaande Winterheart’s Guild te overtreffen grenst namelijk aan het absurde. De vraag is dan ook wanneer deze band eindelijk eens een album maakt zonder te voorgaande te overtreffen.



Reckoning Night telt tien songs (en een dwaze hidden track), die stuk voor stuk weer tot het allerbeste werk van deze Finse power metalgoden behoren. Het is een bijna onmogelijke taak te worden de highlights er uit te filteren, dus laten we stap voor stap de plaat eens doornemen. Vanaf opener Misplaced weet de luisteraar alweer precies hoe laat het is. Het is een typische Sonata Arctica opener, waarbij de band door trommelaar Tommy Portimo tot topsnelheid gedreven wordt. Centraal staat zoals altijd de prettige stem van Kakko, die eens te meer laat merken wat een strot hij bezit. Blinded No More is een mid-tempo song die in eerste instantie maar matig klinkt. Na intensieve luisterbeurten (uitgevoerd op een zonnig Grieks terras, overigens. Een recensent heeft het af en toe maar mooi) groeit dit nummer ook uit tot klassieker. Ain’t Your Fairytale, een snelle stamper het fantastische hooks, is reeds bekend van de eerste single, en nodigt uit tot luidkeels meegalmen.



Reckoning Day, Reckoning Night is een duister keyboard-intermezzo, waarna de eerste single voorbij komt. Ook binnen de context van het volledige album wordt duidelijk waarom dit nummer juist tot single is gebombardeerd. Volgende hoogtepunt is het prachtige midtempo The Boy Who Wanted to be a Real Puppet (waanzinnige titel; wanneer gaan platenmaatschappijen eindelijk eens teksten leveren bij die promo’s?). My Selene is dan weer een snelle stamper. Sneller dan dat, en door een furieus zingende Kakko tot hoogtepunt verworden Wildfire doet goed, en zal zich ongetwijfeld tot live-klassieker weten te ontpoppen.


Sonata Reckoning Review Band





De kroon op dit werk is het epische White Pearl, Black Oceans. Een rustig beginnende track, die zich middels bombastische, furieuze koorpartijen en kippenvel-melodieën tot een kolkende prachtsong weet te ontpoppen. Deze gaat dan ook de boeken in als het beste wat ooit uit de veder van de heer Kakko is gekomen. Afsluiter is de mooie semi-ballad Shamandalie.



De eindconclusie moge dan ook duidelijk zijn. Reckoning Night is, mede door het prachtige White Pearl, Black Oceans verworden tot de volgende mijlpaal in de historie van deze zo nog jonge band. Als de heren dit groeiproces blijven doorvoeren hebben we over tien jaar met de beste power metalband ter wereld te maken…



…als we dat nu echter niet al doen…



Tracklist:


  1. Misplaced

  2. Blinded No More

  3. Ain’t Your Fairytale

  4. Reckoning Day, Reckoning Night

  5. Don’t Say a Word

  6. The Boy Who Wanted to be a Real Puppet

  7. My Selene

  8. Wildfire

  9. White Pearl, Black Oceans

  10. Shamandalie

Line-up:


  • Tony Kakko – vocals

  • Jani Liimatainen – guitar

  • Tommy Portimo – drums

  • Marko Paasikoski – bass

  • Henrik Klingenberg – keyboards

    • Links:



    Sonata Arctica

    Nuclear Blast