Het internationale gezelschap Sojourner komt via Napalm Records met een opvolger voor de in 2018 verschenen plaat, The Shadowed Road. Als je hoort dat de plaat via Napalm Records uitkomt, kan je er prat op gaan dat er altijd wel één of andere folky insteek terug te vinden is in de muziek.
Ook hier. Sojourner combineert eerder atmosferische black metal met snuifjes folk. Lange piano-passages, door fluit gedragen thema’s en eenvoudige blackmetalriffs worden opgesmukt met frêle vrouwenzang (die me toch doet denken aan Amy Lee (Evanescence)), afgewisseld met brute screams en grunts uit de rasperige, geschuurde keel van Emilio Crespo. Alles blijkt dan ook nog eens mooi verpakt in nummers die frequent rond de zeven minuten afklokken. Doch is dit afdoende om er je koppie bij te houden? Ik verklap het alvast: voor mij niet. Hoe kom ik hiertoe?
Vooreerst doen de openingsmaten van The Monolith nog wel mijn haren rijzen. Wat een zoete stem, wat een breekbaar instrument, die stembanden van Chloe Bray. Maar doorheen het album wordt dit instrument nog te weinig gebruikt en wordt de nadruk te veel gelegd op het weven van langdradige geluidstapijten en andere muzikale ornamenten. Het vervolg op dit toch wel sterke openingsnummer is een verzameling songs die met moeite de middenmoot overstijgen. De band laat heel wat kansen liggen om de bruutheid, die toch wel schuil gaat in een aantal riffs, ten volle te benutten. Hij kiest vaker voor een te simpele, veilige optie. Denk maar aan de gitaarthema’s rond de solo op Eulogy For The Lost. Of stel je voor dat na de gevoelige opener (piano, vrouwenvocalen) van Talas de band zou kiezen voor een erg snelle riff? Geven de getapte leadlijnen op het goede The Deluge ook niet wat meer mogelijkheden? Eveneens hoor ik meer mogelijkheden na het breekbare pianostukje in het midden van de afsluiter, The Event Horizon.
Dit alles is natuurlijk persoonlijke smaak, maar er staat wel black metal vermeld in de meegeleverde info-sheet. Dan verwacht je toch nu en dan een stevige uithaal. Buiten het begin en einde van Fatal Frame moet ik toch al aardig zoeken om het vaker niet te vinden dan wel.
Wat wel is: de verpakking lijkt te kloppen. Je hebt het mooie artwork, de goed geschoten bandfoto en de professionele videoclips (op de korte broek en de sportschoenen na dan). Conclusie: een eerlijk album met heel wat melodieën, prachtige lagen en heerlijke vrouwenvocalen maar in de fond, toch allemaal wat te slap en te plat.
Score:
70/100
Label:
Napalm Records, 2020
Tracklisting:
- The Monolith
- Eulogy For The Lost
- The Apocalyptic Theater
- Talas
- Fatal Frame
- The Deluge
- Atonement
- The Event Horizon
Line-up:
- Emilio Crespo – Zang
- Mike Lamb – Gitaar, piano, synth/keyboard
- Chloe Bray – Zang, gitaar, thin whistle, piano
- Mike Wilson – Basgitaar
- Riccardo Floridia – Drums
Links: