Ja, deze is ondertussen twee maand oud maar toch had ik het er nog moeilijk mee om de juiste woorden te vinden. Ik had het al moeilijk met Torment uit 2017, nu is er nummer zeventien, afhankelijk van welke albums je meetelt als studioalbum. Chris is er 52 ondertussen, best oud voor een chronische wietgebruiker, en heeft Jack Owen nu naast zich, zijn maatje en leeftijdsgenoot, die hij nog kent van bij Cannibal Corpse.
Ken je van die zinnen die beginnen met “met alle respect”? Ik vraag me dan af of mensen die dat zeggen bij andere uitspraken minder respect hebben. Dat ga ik dus niet doen. Helemaal niet met alle respect. Ik heb respect voor Haunted, Warpath en ja, zelfs Maximum Violence. Makkelijk luisterbare death metal die perfect uitgevoerd werd en uiterst catchy en efficiënt gebracht werd. Zelfs ‘karaokedeathmetalalbum’ Bringer of Blood kan ik hebben, zo eens tussendoor, voor de fun. Maar er zijn grenzen. Grenzen aan fun, grenzen aan respect. Overal zie ik op het internet mensen deze nieuwe Six Feet Under afkraken, met de grond gelijkmaken, beledigen. Nog meer dan dat de laatste twintig jaar het geval was zelfs. Omdat Chris zijn vocalen belachelijk zwak en simplistisch klinken voornamelijk. Wel, dat is al veel langer dan vandaag het geval. Alleen kon je er tot nu toe nog een beetje mee lachen, omdat de geitengil en palliatieve bruine beer geluiden gewoon grappig waren. Nu dus niet meer. De versleten stembanden zijn te moe en verteerd (letterlijk en figuurlijk) om iets van impact te hebben. Het is een saaie boel geworden. Ook instrumentaal trouwens, waar lome bruine kroeg Black Sabbath à la deathmetal gespeeld wordt, waar niets maar dan ook niets van energie uit voortkomt. Het lijkt wel een stoner band (pun intended). In vergelijking hiermee zijn de AC/DC-versies van SFU op hun coveralbums echte bommen. Echt waar, nummers als Death Will Follow en Migraine komen volgens mij niet uit de studio, wel van de afdeling geriatrie, waar Six Feet Under tegenwoordig verblijft.
De bedenking blijft wel wat ik er zou van vinden mocht dit het debuutalbum zijn van een onbekende band. Kwestie van objectief te blijven. En ja, dan zou ik er wellicht vijf à tien punten bij gedaan hebben. Ik geef het toe. Blijft wel een feit dat het alsnog een afrader zou zijn. Ik hoop dat ze de downers laten liggen en zich eens te goed doen bij een hormonenkuur of twee. Door de aftakeling zijn ze zelfs geen karikatuur van zichzelf meer.
Saai².
Score:
60/100
Label:
Metal Blade, 2020
Tracklisting:
1. Amputator
2. Zodiac
3. The Rotting
4. Death Will Follow
5. Migraine
6. The Noose
7. Blood of the Zombie
8. Self Imposed Death Sentence
9. Dead Girls Don’t Scream
10. Drink Blood, Get High
11. Labyrinth of Insanity
12. Without Your Life
Line-up:
Jeff Hughell – Bas
Ray Suhy – Gitaar
Jack Owen – Gitaar
Chris Barnes – Keel
Marco Pitruzzella – Drums
Links: