Ik zei het eerder al en ik zeg het nogmaals: 2020 is een uitstekend jaar voor thrash metal! Zulke goede releases zijn er inmiddels geweest, zoals de twee recent uitgekomen albums van Warbringer en Havok. De lat ligt dus abnormaal hoog dit jaar om hier als thrashmetalband nog aan te kunnen tippen. Lukt het Shrapnel met het album Palace For The Insane om zich in hetzelfde rijtje te nestelen als de ‘grote jongens’?
Shrapnel, het viertal uit Engeland, is een band die bij mij tot deze recensie nog niet bekend was. Geen idee wat ik kan verwachten, laat ik het dan ook maar over mij heen komen. Verschillende luisterbeurten zijn er aan te pas gekomen, zowel aandachtige en intensieve luistersessies, als de momenten waarop het album op de achtergrond aan staat en ik met andere zaken bezig ben. Conclusie: bloody hell, that’s not bad at all!
Het album start met Might of Cygnus (is dat per abuis een verwijzing en hulde aan zanger en basgitarist Aarran, die eerder in Sathamel speelde en daar bekend stond onder het pseudoniem Cygnus?). Gelijk bij dit eerste nummer ontpopt zich een beeld van hoe de rest zal gaan verlopen. De klank is behoorlijk old school georiënteerd, maar dan wel met de kwaliteit van een hedendaagse mix. Zo richting de twee minuten start dan een magistrale gitaarriff die mij de rest van de luisterbeurt bij zal blijven en dan gaan de mannen los. Heerlijk snelle drumpartijen met het vingervlugge gitaarwerk nemen de overhand en zanger Aarran klinkt verrot, schel en smerig (en dat bedoel ik positief!). Wow, wat een goede start, zeg.
Gedurende de rest van het album verlies ik wel een heel klein beetje het enthousiasme en het ontzag wat ik bij de eerste twee nummers had (ik zal later toelichten waarom), maar er zijn nog genoeg hoogtepunten om uit te lichten. Zo zijn de gitaarsolo’s in Vultures Circle om de vingers bij af te likken, vind je licht polyritmische drums die overgaan in bruut geweld in Cannibal, heb je met Begin Again een perfecte track voor halverwege een setlist bij een optreden en gaat het energieniveau naar standje tweeduizend met Bury Me Alive. Oh shit, ik ben pas op de helft van het album!
Van de overige nummers zijn de hoogtepunten als volgt: Infernal Choir voelt eerder als Infernal Slayer, met zijn brute snelheden en allesvernietigende divebombs op de gitaar, wat gelijk overgaat in gelijkgestemde track, getiteld The Mace. Headbangen geblazen is het met Violent Now, Forever en de krachtige titeltrack.
Oké, dit vraagt om een opsplitsing tussen ‘the good and the bad’. Te beginnen bij het goede: wat een belachelijk hoog niveau! Elke track kent een zeer gedegen dynamiek en is verdraaid goed geschreven. De gitaren en de zang zijn de ster van de show in elk nummer, kort gevolgd door de solide fundering die de drums en basgitaar leveren. Ook de sublieme productie draagt bij aan een ultieme beleving van de muziek. Dan het ‘slechte’ (en dat zet ik tussen aanhalingstekens, want slecht is het zeker niet!): Er voelt af en toe een soort onbalans in de tracklisting van dit album. En daar bedoel ik het arrangeren van de tracks mee. Waar er in de eerste helft van de plaat een goede balans tussen mid-tempo, snel, melodisch en furieus is, lijkt deze balans in de tweede helft een stukje minder. Ik merk dat dit mijn enthousiasme ietwat tempert en dat is toch wel zonde.
Wat is er in vredesnaam gebeurd met die thrashmetallers? Wat hebben zij geslikt of gegeten, dat zij allen in staat zijn om zoveel machtig werk uit te brengen? Geef mij dat ook! Opnieuw hebben we het hier te doen met een krachtig album, getiteld Palace For The Insane. Wat dat betreft kunnen de mannen van Shrapnel met deze plaat zich makkelijk nestelen in de top tien thrashmetalalbums van 2020. Well done, chaps! En voor een ieder die van old school thrash in een modern jasje houdt, luisteren die plaat!
Score:
82/100
Label:
Candlelight Records, 2020
Tracklisting:
- Might of Cygnus
- Salt the Earth
- Vultures Circle
- Cannibal
- Begin Again
- Bury Me Alive
- Turn Off the Lights
- Infernal Choir
- The Mace
- Violent Now, Forever
- Future Sight
- Palace for the Insane
Line-up:
- Aarran Jacky Tucker – Zang, basgitaar
- Nathan Sadd – Gitaar
- Chris Martin – Gitaar
- Chris Williams – Drums
Links: