Sepultura – Kairos
Nuclear Blast, 2011
Producer Roy Z heeft er een handje van om grote namen van hun experimenteerdrift te genezen. Deed hij dat eind jaren negentig van de vorige eeuw al eens met Bruce Dickinson en Rob Halford, anno 2011 is het de beurt aan Sepultura om met behulp van het Amerikaanse multitalent weer op het rechte, in dit geval thrash metal-, pad te geraken. Het met mooi artwork omklede Kairos is het twaalfde studioalbum van Sepultura en al weer het zesde album met Derrick Green achter de microfoon. Net als de vorige twee albums is Kairos wederom een conceptplaat geworden, al valt dit album lichter te verteren dan voorganger A-Lex. Op dat album was de hierboven aangehaalde experimenteerdrift voor een aantal onder ons te veel. Ik verwijs kortheidshalve naar de recensie van A-Lex uit 2009.
Kairos is afgeleid van het Griekse woord ?????? dat staat voor de tijd tussen bepaalde bijzondere gebeurtenissen. Het centrale thema dat Sepultura aansnijdt is dan ook tijd in ruime zin, de gebeurtenissen die daarbinnen door de mensheid plaatsvinden en de positieve en negatieve gevolgen daarvan. Interessant thema waar je natuurlijk alle kanten mee op kan. Dit maal staat het gekozen concept in dienst van de muziek, in tegenstelling tot A-Lex waar de muziek nogal eens te lijden had onder het te vertellen verhaal. De muzikale intermezzo’s 2011, 1433 en 5772 niet meegerekend kent Kairos nagenoeg alleen maar sterke, evenwichtige songs die, bijvoorbeeld in het titelnummer, regelmatig herinneringen oproepen aan de periode rond Chaos A.D.. Dat niveau wordt echter niet gehaald, maar dat is natuurlijk geen schande. Met Just One Fix covert Sepultura Ministry maar wel dusdanig dat het nummer niet uit de toon van het album valt. Knap gedaan. Het enige nummer dat in negatieve zin uit de toon valt is Structure Violence (Azzes); een op blikkerige drums gebaseerde rampestamper waarin meermalen dictators wordt gevraagd af te treden.
Al met al valt de conclusie te trekken dat Sepultura nog lang niet is afgeschreven. Ondanks dat er genoeg te genieten valt is Kairos geen klassieker in de dop. Daarvoor ontbeert het toch echt aan knallers à la Refuse/Resist. Het aandeel van Roy Z is gepast bescheiden. De sobere productie die Kairos heeft meegekregen is aangenaam en past prima bij de uitgebalanceerde tracks. Als extra’s kent de luxe uitgave van dit album naast de onvermijdelijk ‘making of’ nog de Prodigy-cover Firestarter en een eigen nummer getiteld Point Of No Return. Waarvan akte.
Tracklisting:
- Spectrum
- Kairos
- Relentless
- 2011
- Just One Fix
- Dialog
- Mask
- 1433
- Seethe
- Born Strong
- Embrace The Storm
- 5772
- No One Will Stand
- Structure Violence (Azzes)
- 4648
Line-up:
- Derrick Green – zang
- Andreas Kisser – gitaar
- Paulo Jr. – bas
- Jean Dolabella – drums
Links: