Revolution Saints – Revolution Saints
Frontiers Records, 2015
“Superband”. Muzikanten die hun sporen hebben verdiend in verschillende bands en dan samen een band gaan vormen. Resultaten in het verleden tonen dat dergelijke supergroepen meer dan eens niet kunnen voldoen aan hun (te) hoge verwachtingen en dus met tegenvallende albums op de proppen komen. Revolution Saints is ook zo’n “supergroep” die gaat proberen te bewijzen dat het soms wel goed uit pakt.
Deen Castronovo kennen we vooral van zijn drumpartijen bij Journey en Bad English. Jack Blades kennen we dan weer van Night Ranger en een andere supergroep, Damn Yankees. Doug Aldrich heeft 12 jaar ervaring opgedaan bij Whitesnake en daarvoor onder andere nog bij Dio. Drie muzikanten dus die hun sporen al dik hebben achter gelaten in het landschap van de arenarock/AOR en nu op verzoek van de grote baas bij Frontiers Records samen de studio in zijn gedoken om een album op te nemen.
Toen ik voor het eerst hoorde van Revolution Saints, hoorde ik het nummer Turn Back Time. Sinds die dag zeurde ik bij de hoofdredactie of het album al binnen was om te reviewen (sorry Yves!). Turn Back Time is voor mij precies datgene wat ik graag hoor in mijn muziek. Scheurende gitaren, lekkere melodieën, lekker vrolijk en up-tempo. Ook de samenzang tussen Deen Castronovo en Jack Blades klinkt lekker. Alles aan dit nummer klopt gewoon. Het volgende nummer dat de heren lieten uitlekken, Way To The Sun was even iets anders. Een ballad met de medewerking van Neal Schön, die me, vooral vanwege de akoestische gitaar in de intro van het nummer, enigszins doet denken aan Babe I’m Gonna Leave You van Led Zeppelin. Het volgende nummer dat de wereld in gebracht werd, is Here Forever. Wederom een ballad en wederom moest ik er aan wennen. In eerste instantie dacht ik nog dat ook deze superband niet aan de verwachting ging voldoen, die wat mij betreft door het eerste nummer torenhoog waren. Ik betrapte me er echter op dat ik toch regelmatig op youtube eventjes de Revolution Saints tracks aan het luisteren was en dat de tracks steeds meer groeiden. Back On My Trail was het laatste nummer dat werd losgelaten op de wereld, om mensen enthousiast te krijgen het album aan te schaffen. Weer een lekker up-tempo nummer deze keer, dat net als Turn Back Time in een keer raak is. Aan de hand van deze eerste vier tracks viel de balans al zeer positief uit. Nou hebben albums altijd meer dan vier tracks en ook de overige acht tracks zijn van uitstekende kwaliteit. Uitstekende melodieën, lekkere solo’s en catchy refreinen en dat alles overgoten met een heerlijk gelikte productie.
Ik heb Revolution Saints nu enkele keren in zijn geheel kunnen beluisteren en wat mij betreft voldoet het in zijn geheel aan de verwachtingen. 53 minuten lang is het genieten van goede muziek. De ene keer wat meer uptempo en even later een hartverscheurende ballad, maar allemaal van uitstekende kwaliteit. De heren Castronovo, Aldrich en Blades hebben hun ervaring goed weten te bundelen op dit album. De samenwerking tussen de heren verloopt zeer soepel, alsof ze al jaren samenspelen. Veel Night Ranger invloeden, gecombineerd met de melodieën van Journey en het gitaarspel van Whitesnake vind je terug op dit album. Van al die elementen is telkens het beste gebruikt. Revolution Saints zal na een enkele luisterbeurt misschien nog niet helemaal overtuigen, maar groeit naarmate je het vaker beluisterd. De nummers blijven goed overeind en vervelen, ook na meerdere luisterbeurten, niet. Het moet al heel gek lopen als jullie dit album niet terug gaan zien in mijn jaarlijst!
Tracklisting:
- Back On My Trial
- Turn Back Time
- You’re Not Alone
- Locked Out Of Paradise
- Way To The Sun
- Dream On
- Don’t Walk Away
- Here Forever
- Strangers To This Life
- Better World
- How To Mend A Broken Heart
- In The Name Of The Father (Fernando’s Song)
Line-up:
- Deen Castronovo – Drums & Zang
- Doug Aldrich – Gitaar
- Jack Blades – Bas & Zang
Links: