Reido – Minus Eleven
Slow Burn Records, 2011
De Wit-Russen van Reido zijn toe aan hun tweede. Ze hebben de tijd genomen, het debuut stamt uit 2006. Misschien behoort trage muziek traag geschreven te worden. Dat de muziek traag zou zijn wist ik voordat ik de lade van mijn cd-speler dichtdeed, Reido is immers getekend op Russische doomleverancier Solitude Productions’ zusterlabel Slow Burn Records.
Waar men op F:all funeral doom bracht, is daar op Minus Eleven geen sprake van. Slechts zelden daalt het tempo daar laag genoeg voor. Zelfs dan behoudt Reido de sludge sound van de rest van de plaat.
Het is sludge, maar niet de variant waar we gewend aan zijn. Bij tijd en wijle doet Reido op Minus Eleven denken aan een sterk vertraagde Meshuggah, met wiskundige ritme’s inclusief een zieke groove waardoor je hoofd wel op en neer moet gaan. Ook de productie is vergelijkbaar met bovengenoemde grootheid, zei het iets warmer. Zang op Minus Eleven bestaat uit een ietwat eentonige grunt die nog het meest doet denken aan een iets agressievere Ghost Brigade, niet te diep en af en toe neigend naar een scream.
Het is allemaal een beetje eentonig en zelden echt melodieus. Dit heeft voor- en nadelen. De sfeer kan je pakken, zodat je de plaat in één keer geboeid uitzit. Helaas komt Minus Eleven op mij, ondanks de duidelijk aanwezige kwaliteiten, soms wat saai en eentonig over. Soms zeg ik, want afhankelijk van mijn gemoedstoestand kan ik het soms ook juist waarderen. Dit maakt het geven van een cijfer erg moeilijk. Een luistertip: I Saw his Mask Fall.
Tracklisting: 
- Violence & Destruction
- Degeneration Cycle
- Arhat
- I Saw His Mask Fall
- The Six-Day War
- Human Dysfunction
- Flows & Eruptions
Line-up:
- Alexander “Faceless” Kachar – Vocalen, Gitaar
- Anton Matveev – Basgitaar
Links: