Razumikhin – Self Made Monster

We hebben in de loop der jaren best wel wat merkwaardige kruisbestuivingen gehad als het om black metal gaat. Soms pakte dat verrassend goed uit, soms sloeg het als een vertrapte naaktslak op een stuk cake. Het werd vaak wel interessant als er ook een stuk folklore in vermengd werd, zoals bij Enslaved, Solefald of Nachtmystium. Nu is er een kruisbestuiving tussen Slavische folk en black metal.

Waar hebben we het hier nu over? Het gaat over de EP met de vreselijke naam Self Made Monster van de uit Lyon afkomstige Jan Hoskovec. Hij opereert onder de naam Razumikhin, dat een hoofdpersonage is in de Russische literatuurklassieker Misdaad en straf. Die Russische invloeden hoor je ook terug in de black metal die de beste man presenteert. Alhoewel, black metal? In de basis klopt dat enigszins, maar er gebeurt zoveel omheen dat het eerder folkloristische atmosferische metal met black invloeden genoemd kan worden.

Want over dat folkloristische: regelmatig duiken er tegen het Kalinka (Russische volksmuziek) aanleunende deuntjes op. Dat geeft enerzijds een verrassend en anderzijds een jolig effect. Het tweede nummer, My Own Dr. Frankenstein bijvoorbeeld. Het kent een snelle blastbeat, maar daaroverheen wordt er zo’n hoempa riff gespeeld, terwijl er gedubbelde plechtmatige zang optreed die verderop in het nummer overgaat naar gemeen gekrijs. Dat klinkt als een ratjetoe, maar het valt wel enigszins mee, het is alleen dat je onder de genoemde blastbeats niet zo snel een ‘lalalala’ zangpartij verwacht.

In het nummer Treading on the Rattlesnake werkt het overigens een stuk beter. Daar worden de zangpartijen wel goed afgestemd op de muziek, maar dan is het geluid weer ruk. Zeker tijdens de eerste minuten, waarbij de leadgitaar veel te hard in de mix staat en wringt met de rasperige blackmetalvocalen en dubbele bass. Dat wordt dus wel beter rechtgezet in het vervolg van het nummer dat toch best als een geslaagde mix tussen enerzijds de Slavische invloeden en de voortrazende metal anderzijds.

Over dat geluid: dat is wel een dingetje. Ik moest hier even aan wennen. Het is namelijk bij vlagen wat merkwaardig geproduceerd en gemixt. Het niveau schiet soms alle kanten op en de raspige black metal zang ligt te hard in de mix, terwijl de wat normale zang te ver naar achteren ligt. De drums klinken ook te veel als trommels die uit een doos komen en de gitaren schieten soms alle kanten op dan weer te hard , dan weer te zacht. Nu kent black metal wel vaker gammele badkamer producties en vaak is dat ook bewust gedaan om het underground gevoel te laten prevaleren. Maar tijdens het beluisteren van de zes nummers van deze Fransoos krijg ik het idee dat de gekozen productie helemaal niet de bedoeling was en dat deze nummers met een voller en vetter geluid veel beter tot zijn recht zouden komen.

Self Made Monster is een wat merkwaardige plaat geworden die regelmatig de wenkbrauwen doet fronsen, vanwege de vele stijlen en invloeden die in de muziek zijn geïntegreerd. Toch vind ik Razumikhin het beste als er geconcentreerd wordt op louter muzikale stukken. Zoals gebeurt in afsluiter Lullaby For The Undead Insomniac, dat een prima instrumentaal melodieus black metal nummer is, dat opgesierd wordt met synths en een fraaie gitaarlijn. Op Testimony Of A Bleeding Heart wordt het nummer om een herhalend thema opgebouwd. De riff die gespeeld wordt is up tempo en wordt gecomplementeerd door opzwepend drumspel, waardoor het nummer best swingt. Het is een wat afwijkend nummer ten opzichte van de vorige, omdat het folk-aspect wat naar de achtergrond verdrongen is, wat wellicht ook wel iets zegt over mijn smaak. Ik kan niet zo gek veel met genoemde invloeden. Misschien dat blackmetalliefhebbers van avontuurlijke samensmeltingen er wat meer mee kunnen.

Score:

65/100

Label:

Eigen Beheer, 2023

Tracklisting:

  1. Pain For Breakfast
  2. My Own Dr. Frankenstein
  3. Treading On The Rattlesnake
  4. Testimony Of A Bleeding Heart
  5. Gramophone Mind
  6. Lullaby For The Undead Insomnia

Line-up:

  • Jan Hoskovec  – Alles

Links: