Raised Fist – Sound of the Republic
Burning Heart, 2006
We’re back, back in the right track, sending all the posers back, down to the ground luidt het refrein in een van de songs op het nieuwe Raised Fist-album Sound of the Republic. Dit is de opvolger is van het in 2002 verschenen Dedication, een agressief, doch pakkend old-school hardcore album met een handjevol moderne metal invloeden. Als je dit nieuwe album hoort, kun je de omschrijving van de muziek eigenlijk omdraaien: moderne metal, waarbij bij vlagen nog de oude vertrouwde old-school hardcore om de hoek komt kijken. Verrassend dus, waarbij waarschijnlijk niet alle hardcore fans erg blij mee zullen zijn vrees ik.
Tijdens het openingsnummer is alles nog zo vertrouwd als wat, maar het daaropvolgende Perfectly Broken laat ineens een hele andere kant horen van de band. Het eerste wat in me opkomt is Soilwork! En dat komt niet alleen door de moddervette productie van de heer Daniel Bergstrand kan ik je zeggen, vooral de groovy riffs en het stukje clean gezongen refrein zijn hier de oorzaak van. Overigens is dit een schitterend nummer waarbij vooral de groovende metal in combinatie met de heerlijke schreeuw van Alexander “Alle” Hagman erg geslaagd te noemen is. Deze zanger heeft wel zo’n overtuigende en opgefokte strot, dat je je moeiteloos kunt inleven in zijn boze teksten. Het navolgende Sunlight klinkt door zijn simpele, doch doeltreffend stampende basisriff weer erg als Snapcase, maar dan met een punkrock-achtig refrein. Ook weer zo’n nummer die lekker wegluisterd. En hoor ik daar Limp Bizkit in het titelnummer? Het moet eigenlijk niet gekker worden zou je zeggen, maar inderdaad, zelfs nu-metal achtige passages passeren de revue zo af en toe.
Tóch levert Raised Fist met dit Sound of the Republic een erg lekker album af. Het mag dan wat minder agressief overkomen dan het vorige album, daartegenover staat dat er veel meer afwisseling te vinden is. Van de agressieve hardcore in bijvoorbeeld Back tot enorm pakkende songs als het anti-kapitalistische Killing It en de midtempo stamper Some of these Times. Zelfs een incidentele blastbeat hier en daar wordt niet geschuwd. Maar wat wil je ook met Dark Funeral/Defleshed drummer Matte Modin achter de drumkit. Die kon zich vast even niet inhouden tijdens de opnames…
Nogmaals, veel old-school hardcore liefhebbers zullen misschien licht teleurgesteld zijn met de stap die deze Zweden genomen hebben. Maar wie weet; misschien sleurt dit album menig hardcore liefhebber richting metal en wellicht zal dit ook andersom het geval kunnen zijn, aangezien een bepaalde hardcore feel nog steeds nadrukkelijk aanwezig is. Hoewel ik persoonlijk een lichte voorkeur heb voor het agressievere Dedication, kan ik zeggen dat ik behoorlijk in mijn nopjes ben met dit album. Als je dan ook in het noorden van het land een bordeaux-rode VW Golf ziet rijden en je hoort knalhard Raised Fist door de speakers knallen, zwaai dan effe, want grote kans dat ik het ben.
Tracklist:
- You ignore Them All
- Perfectly Broken
- Sunlight
- Sound of the Republic
- Killing It
- Back
- Hertz Island Escapades
- Some of These Times
- Nation of Incomplete
- And Then They Run
- Bleed Under My Pen
- Time Will Let You Go, All Alone, I Break
Line-up:
- Andreas Johansson – bass
- Alexander Hagman – vocals
- Marco Eronen – guitar
- Daniel Homberg – guitar
- Matte Modin – drums
Links: