Raised Fist – From The North
Epitaph, 2015
Dat Zweedse hardcorebands na een aantal jaren de kolder in hun kop krijgen weten we wel van Refused. Deze band maakte eerst snelle hardcore om vervolgens te komen met een album als The Shape Of Punk To Come (wat overigens een puik album is). Dat is ook het geval met Raised Fist. Na jarenlang prima hardcore-albums afgeleverd te hebben, kwam het opeens met Veil of Ignorance; een album waarover de meningen verdeeld zijn. From The North volgt de lijn van haar voorganger en is over het algemeen nog trager en melodieuzer geworden. En net zoals ik met hun vorige plaat enkele luisterbeurten nodig had om te wennen, heb ik dezelfde ervaring met From The North.
Met een hardcore-bril op kun je met een beetje goede wil zeggen dat Raised Fist naar Newschool bands uit de jaren 90 heeft geluisterd. Je hoort een beetje Snapcase, het oudere Strife en Earth Crisis voorbijkomen. Dit terwijl je wat betreft de introductie van powermetal Purusam kan noemen en voor de hiphop kan terugvallen op E-Town Concrete. Wanneer je deze bril afzet en Raised Fist beschouwt als een hardere rockband komen vergelijkingen met Guano Apes, Linkin’ Park en Mudvayne op. Allemaal niks mis mee, maar daar gaat een hardcore-publiek niet voor klappen. Dit terwijl fans van de eerder genoemde rockbands Raised Fist iets te grillig zouden vinden. Hierdoor vond ik het maar lastig om precies te duiden wat voor band Raised Fist is geworden.
Puur naar de songteksten gekeken kun je concluderen dat de band hardcore is gebleven. Nummers gaan over vriendschap, roddels, de scene en het milieu. Irritant blijven wel die VVV-folder teksten over hun stad Luleå, waar het zogenaamd zo zwaar is. En waar de landgenoten van Final Exit nog heel erg tongue-in-cheek gangster deden over hun upperclass wijk in Umeå, is bij Raised Fist hier geen humor te bespeuren.
Dan de nummers. De plaat opent met Flow eigenlijk hetzelfde zoals het op Veil Of Ignorance deed: een gedrumde hiphopbeat met ondersteunende gitaren en een eruptie bij het refrein. De nummers Ready To Defy, Man & Earth en Until The End volgen deze lijn. Daarentegen zijn Unsinkable, On circles, Gates hardcore-nummers met melodieuze powermetalriffs over de refreinen. Hier merk je dat de band op haar best is. Dat is ook logisch: Alexander Hagman heeft een stem waarmee je alleen bij hardcorebands kunt aankomen, terwijl de band met Matte Modin iemand in huis heeft die snel kan drummen. De overige nummers zweven een beetje tussen hiphop en hardcore in. Alles is prima uitgevoerd, maar ik merk toch dat ik de snellere nummers beter trek. Voor het volgende album hoop ik toch dat ze weer terugkeren naar het geluid waarmee ze doorbraken.
Tracklisting:
- Flow
- Chaos
- Man & Earth
- In Circles
- We Will Live Forever
- Sanctions
- Ready To Defy
- Depression
- Gates
- Until The End
- Unsinkable
Line-up:
- Alexander Hagman – Zang
- Daniel Holmgren – Gitaar
- Jimmy Tikkanen – Gitaar
- Andreas Johansson – Basgitaar
- Matte Modin – Drums
Links: