Nog ver voor bands als Aerosmith, Bon Jovi, Guns N’ Roses en Metallica de hitlijsten aanvoerden, was er een andere band die het toen onmogelijk geachte presteerde: een nummer één metal-album uitbrengen. Het is de tijd dat glam metal nog in haar kinderschoenen staat en MTV nog niet zo’n grote invloed is op de verkoopcijfers. En ineens was daar Quiet Riot dat met het album Metal Healt het legendarische Thriller van Michael Jackson van de troon stoot.
De wereld lijkt aan de voeten van Quiet Riot te liggen, maar door de grote mond van zanger Kevin DuBrow, die zelfs zijn eigen fans tegen zich in het harnas weet te jagen, is het vrij snel gedaan met de status van de band. De band gaat, met wisselend succes, gewoon door, maar in 2007 overlijd Kevin DuBrow als gevolg van een cocaïne overdosis. Drummer Frankie Banali heeft alle rechten van de band in handen en besluit in eerste instantie dat het gedaan is met de band. In 2010 komt Banali terug op dat besluit en de zoektocht naar een nieuwe zanger kan beginnen. Een zoektocht die vele tegenslagen kent. Uiteindelijk lijkt in 2017 de zoektocht geslaagd te zijn als James Durbin zich bij de band voegt en het geplande album, Road Rage, uitgesteld word omdat de vocalen opnieuw opgenomen worden.
Naar mijn mening is Road Rage een prima album dat niet de naam Quiet Riot hoort te dragen. Had Frankie Banali deze band een andere naam gegeven, was je als luisteraar niet (of in ieder geval minder) gaan vergelijken met het oude werk. Een vergelijking die nooit gewonnen gaat worden. Kevin DuBrow was uniek in zijn zang en dat wordt erg duidelijk op Road Rage.
Score:
70/100
Label:
Frontiers Music srl, 2017
Tracklist:
- Can’t Get Enough
- Getaway
- Roll This Joint
- Freak Flag
- Wasted
- Still Wild
- Make a Way
- Renegades
- The Road
- Shame
- Knock Em Down
Line-Up:
- Frankie Banali – Drums
- Alex Grossi – Gitaar
- Chuck Wright – Bas
- James Durbin – Zang
Links: