Psychonaut 4 – Dipsomania
Talheim Records, 2015
Een astronaut is iemand die door de ruimte reist, dus is een psychonaut iemand die door zijn eigen gedachten reist. Het cijfer vier is toegevoegd omdat het verband heeft met één of andere drug, waardoor je wellicht ook iets intenser je eigen psyche gaat verkennen. Het samenraapsel maakt de bandnaam van een depressieve blackmetalband uit Georgië die ons haar tweede album toestuurt. Het klinkt, zeker door die overdreven albumtitel, allemaal veel erger in deze introductie dan het werkelijk is.
In suicidal blackmetalland heeft deze band eigenlijk nog wel wat charme. Goed, niet alles staat op punt en dat merk je al vanaf Beware The Silence. Persoonlijk denk ik dat ze zich hier van titel vergist hebben en dat het eigenlijk ‘beware the samples’ moest zijn. Jezus, hoe hard kan je Franse stukken tekst in je intro zwieren? Vervolgens krijg je echter een stukje melancholische black met sterke elementen, gaande van de diepgang in de gitaren tot de stervende strot van deze zanger. Zijn prima screams wisselt hij af met een type Lifelover-zang en dat was iets wat wel te verwachten was. In 2012 coverde de band immers Nackskott nog, één van de betere Lifelover-songs, en deed dat op verdienstelijke wijze. Toch is dit geen Vanhelga of Eskapi geworden en blijft deze band trouw aan een eigen melancholie die slechts deels te linken valt aan de Zweden.
De gesproken fases met wat vocale geschiftheid zijn dus wel te plaatsen, maar op een track als Personal Forest duiken bijvoorbeeld ook wat clean vocals op die er lichtjes een gothicrock wending aan geven. Het is vooral met Pain Dealer dat deze heren mijn aandacht trekken. Heel wat diepgang die schuil gaat in de gitaarlagen, maar vooral met op het tweede van de track een aanloop naar een heerlijk melancholische blackmetalriff op het einde. Ook We Will Never Find The Cure legt een mooie interactie tussen melancholische black en rockvibes, waardoor de track in tegenstelling tot enkele andere nummers op deze plaat nergens verveelt.
Dipsomania is een plaat geworden met heel wat afwisseling binnen het melancholische klimaat. Dit is eigenlijk de eerste band die eens wat doet met het werk van Lifelover en toch ook zelf nadenkt over de nummers. Misschien dat er vocaal nog nét iets meer afwisseling mocht zijn, want 67 minuten is en blijft heel wat om op te vullen met deze erg typische vocale invulling. Maar mij hoor je niet klagen over dit tripje van de heren uit Georgië. De fans van het genre beluisteren de aangehaalde songs best eens om een eerste indruk op te doen van deze band.
Tracklisting:
- Intro
- Beware The Silence
- Personal Forest
- Don’t Leave The Room
- Pain Dealer
- Alcoholism
- Suicide Is Legal
- We Will Never Find The Cure
- How Much For The Hope?
- Moldy
- Eyes of a Homeless Dog
- Personal Forest (S.D. Ramirez Version)
Line-up:
- André – Bas
- Drifter – Gitaar, zang
- Graf von Baphomet – Zang
- Nepho – Drums
- S.D. Ramirez – Gitaar, zang
Links: