Praise The Plague – Suffocating In The Current Of Time

Geschreven door op 14-02-2024 om 23:31.

Een vijfkoppig Duits gezelschap met zo op het eerste oog een aardige discografie. Suffocating In The Current Of Time is alweer het derde album sinds het debuut uit 2018. Het debuut werd ook door Zware Metalen opgepikt. Collega Cor recenseerde Antagonist en gaf het album het cijfer 76 als waardering mee. Het ontbeerde volgens hem net dat extra ingrediënt om het geheel onderscheidend te laten klinken. Tot slot gaf hij de band als tip mee om hier iets mee te doen voor de volgende release. Helaas hebben wij het in 2021 verschenen The Obsidian Gate gemist, waardoor we nu direct gaan beoordelen of de band op het derde album wel iets gedaan heeft met het advies van Cor.

Laat ik op de eerste plaats benoemen dat er ruim voldoende variatie te horen is op dit album. Op vocaal gebied, van bijzonder laag tot een hoge krijs, weet vocalist Robert te overtuigen. Tevens staat het stemgeluid lekker prominent in de mix, waardoor één van de kritiekpunten uit de eerdere recensie nu wat mij betreft niet meer terugkomt. Wel horen we tijdens een nummer als A Serpent‘s Tongue dat de instrumenten zelf behoorlijk stevig doorklinken, met als gevolg dat Robert alle zeilen bij moet zetten om er bovenuit te komen. Althans, zo lijkt dat dan toch. Het goede nieuws is dat het hem prima afgaat. Het doomy element van de muziek laat zich vooral aanhoren door de wat tragere passages, doomriffs, dreunende bas en de flinke hoeveelheid distortion op gitaren. Tot zover maar weinig nieuws onder de horizon. Het is toch wel vooral black metal wat de band speelt. De razendsnelle soort welteverstaan die eens te meer wordt afgewisseld met drumgepummel. Zo horen we onder andere tijdens Devourer wat ook is voorzien van een aantal interessante gitaarthema’s die na eenmalig beluisteren de hersenpan niet meer verlaten.

 
Wat mij vooral aanspreekt is het gitzwarte karakter van deze muziek die de Duitsers op plaat laten horen. Vanuit snelheid schakelt de band wel eens terug naar een tragere passage, maar nooit teveel binnen de afzonderlijke nummers. De flow blijft daardoor behouden, waardoor het een uitermate geschikt album is om van voor tot achter en dus in zijn geheel te beluisteren. De aanpak van de heren doet mij meer dan eens denken aan het Nederlandse Dystopia, al ontbreken hier de blaasinstrumenten waarmee de Hollanders zich onderscheiden. De heren openen sterk met een rustige passage wanneer Veil of Tyrants aanvangt. Plotsklaps breekt de pleuris los wanneer de vocalist een krijs laat horen die door merg en been gaat. De band verhoogt daarna niet direct het tempo, wat de meeste bands wel zouden doen, maar blijft nog even hangen in dezelfde sfeer. En dan is het toch raak voor een knaak! Een geweldig arsenaal aan blastbeats wijst u de weg door het nummer heen. Het daaropvolgende The Tide laat een andere opbouw horen, maar doet met zijn lengte van bijna acht minuten niet onder voor het openingsnummer. We horen hier ook veel sfeer en agressie terug. De band blijft dit zo de gehele plaat verder zetten. Als opzienbarende momenten noem ik de gitaarbrug tijdens Astray From Light en de break tijdens het afsluitende Throne of Decay. Laatstgenoemde is het langste nummer van deze niet-zo-doorsnee-black-metal-plaat en tevens één van de beste.

En daarmee zet dit Praise The Plague  een super doomy blackmetalplaat in de markt die geschikt is voor met name de blackmetalliefhebber die ook wel wat korrelige doomriffs kan verdragen. Duister, gluiperiger, edoch weinig vernieuwend des aanziens.

Score:

85/100

Label:

Lifeforce Records, 2024

Tracklisting:

  1. Veil of Tyrants
  2. The Tide
  3. Astray From Light
  4. A Serpent‘s Tongue
  5. Devourer
  6. Throne of Decay

Line-up:

  • Benjamin Linz – Bas
  • Sascha Bühl – Drums
  • Robert Carmosin – Vocalen
  • Marcel Martin – Gitaren
  • Chris – Gitaren

 

Links: