Tijd voor een potje blackened doom! Smerige, vuige, gitzwarte doom. Het Duitse Praise The Plague bracht op vrijdag 13 september hun debuutalbum Antagonist uit.
Praise The Plague is nog een vrij jonge band, opgericht in begin 2017. Er is ook zeer weinig over deze mannen bekend. Zo is er nergens een biografie te vinden en kon ik slechts een klein beetje informatie over het album uit een interview met Trve Love halen. Hierin wordt aangegeven dat het album geïnspireerd is in wat er in je kan ontwaken als je duistere en zware tijden moet doorstaan. Dit verhaal wordt verteld in een krappe dertig minuten, verdeeld over zes nummers.
Het start allemaal maar wat duister. Met een lage gons en een piano begint het. Daarna komen er wat violen bij, terwijl de gons nog even door gaat. Na zo’n 45 seconden doen de drums en gitaren zich aan. Dit klinkt eerder als een langzame intermezzo van een blackmetalnummer. Dat gevoel wordt nog meer versterkt als zanger Robert uithaalt met zijn hoge grunt. Toch is het wel een goede start van het album. Het tweede nummer, Anatomy Of Possession, presenteert het genre van de band dan weer wel goed. Jammerend geschreeuw, gitaren met mega veel distortion en vooral heel veel mineur akkoorden en riffs domineren in het nummer. De drums is vooral bombastisch, met krachtige slagen op de bekkens, en vult het geluid mooi aan. Het tempo is langzaam en dit maakt het extra zwaar.
Het hoogtepunt op dit album is voor mij Darkest Of Seas. Met een licht progressieve melodie, het tempo van een Engelse wals en haast funky drums, houdt dit nummer mijn aandacht het meeste vast. Richting het einde van het nummer spelen de drie snaarinstrumenten een groot gedeelte hetzelfde riffje, wat het geheel minimalistisch doch zwaar maakt. Het nummer eindigt met een zweverige gitaarriff, wat veel galm bevat. Lekker!
Het volgende compliment moet gemaakt worden voor de afsluiter. De bijna zes minuten durende titeltrack bevat ook een paar zeer goede, meeslepende riffs en de uithalen van de zanger zijn goed geplaatst. Het is ook bij dit nummer waar mijn blackmetalhart sneller gaat kloppen, want jawel… er is een blastbeat! Na ruim twee minuten in het nummer barst de hel los voor zo’n twintig seconden.
Al met al is het geen slecht debuut van Praise The Plague. De instrumenten zijn mooi in balans en goed van elkaar te onderscheiden, dat is dan ook netjes gedaan. Er had van mij wel iets minder galm op de stem gemogen en ook had de zang ook iets duidelijker in de mix gezet mogen worden. Voor de rest bevat het album voldoende diversiteit, degelijke composities en een aantal toffe riffs. Ik mis nog wel het ingrediënt wat hen onderscheidend maakt van de andere bands die blackened doom maken. Misschien dat zij hier nog aan kunnen werken voor een volgende release.
Score:
76/100
Label:
Black Omega Recordings, 2018
Tracklist:
- Inferno
- Anatomy Of Possession
- Blackening Swarm
- Minatory Aeons
- Darkest Of Seas
- Antagonist
Line-up:
- Robert – zang
- Marcel – gitaar
- Jan – gitaar
- Benni – basgitaar
- Sascha – drums
Links: