Het tweede album voor Patriarchs In Black is het hier te recenseren werk. Het debuut werd reeds door collega Michiel Hoogkamer uitvoerig beschreven. Reach for the Scars is slechts één jaar oud en nu dient de opvolger zich al aan. Het is duidelijk dat de twee heren (Johnny Kelly en Dan Lorenzo) voldoende inspiratie hebben om een dertiental nummers op My Veneration ten gehore te brengen. En evenals op de voorganger heeft het tweetal ook de hulp in geroepen van een keur aan bassisten en vocalisten.
De basis blijft ook hier doom en stoner rock, dus in zoverre geen aanpassingen. Dat was ook niet te verwachten, aangezien de heren al behoorlijk wat ervaring hebben opgedaan, onder andere bij Type O Negative en Hades. De wortels liggen vooral in de tachtiger en negentiger jaren en we durven dan ook gerust te stellen dat de muziek op dit My Veneration zo klinkt. Door de brede afwisseling aan gastartiesten horen we niet altijd een even coherent geheel terug, maar ja dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet. De afwisseling gaat van rap-achtige gezangen op Veneration tot klassieke heavy metal, stoner, blues en soms zelfs wat grunge. Naast het brede zangpalet weet de muziek zelf door het kwalitatief prima niveau de aandacht wel op te eisen. Zo worden heavy metalriffs, uitgebalanceerd drumwerk en ronkende basaanslagen zonder enige moeite in haast wel ieder van de dertien nummers het luchtledige in geslingerd.
Zelf ga ik vooral voor een nummer als het eerder genoemde Veneration, waar er een mooie afwisseling is tussen de diverse vocalen. Met Non Defectum kan ik dan weer een stuk minder, voor mij klinkt het allemaal wat rommelig. Show Them Your Power kan mij wel bekoren, door in de basis wat heerlijke doomriffs te combineren met behoorlijk overtuigende gezangen, die scherp van tong zijn. De rustige opbouw van titelnummer My Veneration, tevens het langste nummer van de plaat, gaat uiteindelijk over in een stevige doomkraker die dan ook nog eens meerstemmig lijkt ingezongen. Sterk! Onwillekeurig denk ik dan ook terug aan mijn eigen jeugdjaren en mijmer ik wat over muziek op cassettebandjes, waarbij ik me direct realiseer dat een gedeelte van onze lezers deze geluidsdragers helemaal niet kennen. Enfin, ik doe nog niet eens meer de moeite om het uit te leggen, want het zal ongetwijfeld ridicuul klinken, wanneer haast alles is gedigitaliseerd. Maar vergeet dan verdomme ook niet even naar het woeste Digital Lies te luisteren. Die goede oude tijd was zo slecht nog niet.
Ridicuul klinkt deze tweede plaat allerminst, maar het is wel handig wanneer u iets met alle eerder genoemde invloeden kan. Dit is dan ook met name geschikt voor de liefhebbers van muziek als heavy- en stonermetal. Maar ook de old-schooldoomliefhebber kan zijn hart zo nu en dan ophalen. Ik voel de urgentie wel, met name tijdens een nummer als Dead and Gone, met aardige teksten over het leven en de dood, die ook nog eens goed verstaanbaar zijn. Naar het einde toe werkt het nummer behoorlijk ruig door met een fikse schreeuw en dito gitaarwerk. Al snel betrap ik mijzelf op enige hoofdschudderij. Toch zal ik deze plaat niet iedere dag aanslingeren. Hiervoor moet ik toch echt wel een beetje in de juiste nostalgische stemming zijn. Desondanks, prima plaat, dit My Veneration.
Score:
77/100
Label:
Eigen beheer, 2023
Tracklisting:
- Dead Or Dying
- Show Them Your Power
- Lust For Lies
- Veneration
- Non Defectum
- My Veneration
- Dead And Gone
- Crooked Smile
- Heaven Burn
- Hallowed Be Her Name
- Digital Lies
- I Stole Your Love
- Hole In The Sky
Line-up:
- Johnny Kelly – Drums
- Dan Lorenzo – Gitaar
Link: