De band met het meest opvallende, kleurrijke logo is terug. Dat ze goed kunnen feesten in Schotland wisten we al, dat ze kunnen zuipen als dorstige kamelen en goed slam metal kunnen maken in het Verenigd Koninkrijk wisten we ook al langer. Eigenlijk wisten we alles al wat het vijftal van Party Cannon voor ons in petto heeft. Aan de formule die het gezelschap zelf ‘party slam’ noemt is niet geknutseld, dus die illusie mag ook de koelkast in. Hoewel, Volumes Of Vomit brengt een paar belangrijke dealbreakers met zich mee als je twijfelt aan de kunde van deze heren. Omdat de Engelse taal in smakelijke termen niet te overtreffen is, bij deze de tekst die je overstag moet laten gaan: ‘IQ lowering slamming sickness, mass gaining gym riffs, irresponsibly fast blast beats and the swampiest gutturals known to mankind’.
Stront verkopen als goud, dat kunnen ze wel hoor ik je denken. Met een dergelijk logo en taferelen live die doen denken aan Gutalax mag je alles gerust met een pallet zout nemen. Wat er niet om liegt zijn de 45 minuten loodzware slam, precies een mooie tijdsduur om een slopende workout te voltooien. Doorgaans ligt het tempo hoog, maar om de negen nummers met een gemiddelde lengte van vijf minuten interessant te houden krijgt de luisteraar veel acceleraties in tempo voor zijn kiezen. Dit tweede album bevat tevens gastbijdragen van Don Campan (Waking The Cadaver), Ross Sewage (Exhumed) en Andrew LoMastro van Cerebral Incubation. De zompige gutturals van Don Campan zijn in het snelle Grass Obliteration niet te missen, wat een klasbak! Dokter Sewage heeft vervolgens een passende rol gekregen in Nauseating And Unpalatable, een nummer dat zonder de paar slam-momenten even goed op een album van Exhumed had kunnen staan. Niet voor niets dat deze Schotten een voorliefde koesteren voor de Amerikaanse band. No-nonsense death met de nodige breaks die de sfeer luchtig houden, je verwacht het niet van Party Cannon.
Volumes Of Vomit is zodoende een degelijk album waarop Party Cannon vooral voortborduurt op het eerder werk, en dat is oerdegelijke slamdeath met niet al te veel verrassingen. Daar is altijd een feestje op te vieren, maar zo vastgelegd op een schijf blijft het vrij vluchtig luistermateriaal. Het tempo is wat opgeschroefd en dat is ten koste gegaan van een opeenstapeling aan lompe breaks . Wees niet getreurd, want er zijn nog genoeg momenten die de liefhebbers tevreden zal stemmen. Eenvoudig luistervoer met de uitwerking van een Scottish Kiss. Wat dat laatste is, mag je mooi zelf googlen.
Score:
77/100
Label:
Gore House Productions, 2022
Tracklisting:
- Tactical Chunder
- Grass Obliteration (Blazed And Confused)
- Nauseating And Unpalatable
- Naked Beach Frenzy
- 60 Stone Threesome
- 1000%
- Electric Soldier Porygon
- I Believe In Dani Filth
- The Dirty Bubble
Line-up:
- Stony ‘Stony’ – Vocalen
- Craig ‘Shreddy Krueger’ – Gitaar
- Mike ‘Exceptional Body Hair’ – Gitaar
- Chris ‘Clankenstein’ – Basgitaar
- Martin ‘Count Blastula’ – Drums
Links: