Je zet je tent op op een van de grootste metalfestivals van Duitsland en botst toevallig tegen iemand op die dezelfde muzikale interesses heeft als jij. Gek toch, niet? Het overkwam de Noor Øystein Hansen (hij speelde meer dan tien jaar in de IJslandse band Fortid). Hij ontmoette op dat bewuste grasveld niemand minder dan Ringo Christiaan Van Droffelaar. En zie hier nu op de draaitafel, het eerste volwaardige album van de beide heren samen. Een album dat ze in eigen beheer uitbrengen na jaren van klussen. Een album waarvan de mix en master werd gedaan door Fredrik Nordström en waarvoor Baard Kolstad werd gevraagd twee nummers, van de negen welteverstaan, in te spelen. Dan heb je het toch wel mooi voor mekaar, toch?
Maar dan breekt het zweet me toch een beetje uit. De heren zouden naar eigen zeggen quantum realism metal spelen. Buh? Wat is dat? Dat ik het niet weet. Maar hun muziek wordt door de promoboer aangekondigd als muziek voor fans van en hou je vast: Burzum, Dimmu Borgir, Dissection, Morbid Angel, Mayhem, Dark Funeral, Queen, Dream Theater maar ook voor hen die van Bay Area thrash metal, klassieke muziek en pop houden. Tja, wat moet je nu hier weer mee. De heren schrijven teksten over en ik citeer: “oeroude geloofssystemen. Over het feit dat de echte Sun God in jezelf zit maar ook over de hypnotiserende media, pseudowetenschap, placebowijsheden die te wijdverspreid zijn en die maar al te gemakkelijk worden aanvaard als de echte waarheid. Verder gaat het ook over onderdrukking maar meer nog over Jezelf te kennen door de Natuur te kennen.” Dan ben je me toch helemaal kwijt hoor.
Weten de heren wel wat ze willen? Weten ze wel welke muziek ze willen uitbrengen? Weten de heren wel welke thematiek ze willen aansnijden? Ik heb, enkel nog maar na het lezen van de meegeleverde info, de indruk dat het een amalgaam van ja… van van alles is. En dat de pijl van verschillende soorten hout gemaakt is. Nu, ik kan me ook gewoon vergissen natuurlijk.
Als je luistert naar de gitaarpartijen op dit nummer maar ook op de andere songs zijn deze bij momenten wat afgekruid met een Oosterse kruidenmix. Past vermoedelijk natuurlijk wel beter bij de gekozen thematiek. Verder kan ik gerust stellen dat het variatie troef is op dit album. Of nu alle bovenstaande bands en muziekstijlen passeren dat moet je zelf maar uitmaken.
Voor mij persoonlijk is dit Sun God een moeilijk te begrijpen plaat. Ik lijk wat van de ene naar de andere kant geslingerd te worden door stijlen, riff- en themakeuzes. Er zit iets te weinig lijn in het geheel… net te weinig houvast. Dit neemt niet weg dat de bandleden uitstekende muzikanten zijn. Wel jammer dat de klinische productie het geheel ook wat minder aangenaam om luisteren maakt. Gek toch als je je bedenkt wie er aan de knoppen zat voor dit eerste album van Paracrona.
Score:
65/100
Label:
Eigen beheer, 2023
Tracklisting:
- New Impurity
- Carry The Cross
- Thriller
- Sun God
- Mendacious
- River Of Pain
- Therefore I Move The Time
- Gates Of Immortality
- Reasons
Line-up:
- Ringo Christiaan Van Droffelaar – Zang
- Øystein Hansen – Gitaar
- Siri Valdman – Zang
- Audun Melby – Gitaar
- Gregg Roland – Bas
- Baard Koldstad – Drums (op Carry The Cross en Thriller)
- Marius Strand – Drums
Link: