Een bende anonieme, hemeltergende, Satanaanbiddende Portugezen. Dat is hoe we ons Ordem Satanica voorstellen, niet meer en niet minder. Daar past een obscuur en ondergronds imago bij. De bijgesloten promo voldoet in zoverre aan alle clichématige bewoordingen. Zo lezen we onder andere: “het vierde album is het beste, hardste en meest ondergrondse werk van de band in kwestie” En dan hoopt uw redacteur van dienst maar dat hij een parel in handen heeft. In dat opzicht heb ik gemengde gevoelens na het aanhoren van dit Perpetuum Satanas.
Een gemengd gevoel overhouden na het beluisteren van een album is eigenlijk nooit een goed voorteken. Zo is dat ook hier het geval. Maar laat ik voor de verandering eens beginnen met enkele positieve inzichten. Ordem Satanica is zo ondergronds als het maar zijn kan. De geluidsopname komt vanuit de diepste kelder of grot die er in Portugal te vinden moet zijn, dat kan haast niet anders. De muziek en geluiden die we horen op Perpetuum Satanas bestaan uit niets minder dan pure Satanische aanbidding. De titels bevatten niet alleen regelmatig de naam van deze gevallen engel, neen, de muziek schreeuwt haast om de fysieke komst van de duistere heer zelf. De scherpe gitaarleads liggen prominent in de mix, soms kwaadaardig, dan weer melancholiek, maar altijd effectief uitgevoerd. Er zijn diverse vocalen te horen, variërend van de klassieke blackmetalvocaal tot de zangerige vocalen, die in de verte op die van Attila (Mayhem) lijken.
Het is alleen zo verdomd clichématig wat we te horen krijgen. Alles is al eens uitgevoerd en nog vele malen beter ook. Het geluid van de drums verzuipt in de mix en is gewoon helemaal naar de klote. We horen alles door elkaar heen als het gaat om de geluidsafstelling, dan weer scherpe drumgeluiden en dan weer ondefinieerbaar dof. Daarnaast is het gewoon verre van strak ingespeeld. Tja, echt ondergronds inderdaad, alsof er een bezopen drummer plaats heeft genomen achter de drumkit, om vervolgens alles regelmatig (expres?) mis te slaan. De nummers zelf zijn dan ook niet spannend te noemen dat wil zeggen tijdens het luisteren zitten we niet op het puntje van onze stoel. Ondanks het feit dat het geheel kwaadaardig zou moeten klinken, worden we er nergens bang van. De gitaarriffs lijken te zijn gerecycled, of op zijn minst behoorlijk uitgekauwd. De eerder genoemde vocalen bieden voldoende variatie, maar missen de impact om ons de stuipen op het lijf te jagen, laat staan om heilige huisjes omver te schoppen. Als voorbeeld benoem ik het nummer Putas, sémen e sangue wat zo rechtstreeks vanuit een repetitiehok lijkt opgenomen. Het rammelt aan alle kanten, wat op zich niet slecht hoeft te zijn, maar de essentie van dit nummer met een te slecht gevonden titel ontgaat uw redacteur van dienst volkomen. De luide “krijsen” zijn eerder lachwekkend, dan boosaardig te noemen.
Concluderend is dit een band die zich tevergeefs in heeft gespannen, waarbij er te weinig nummers of passages echt genietbaar zijn. Vanwege de aardig uitgevoerde melodische leadgitaarlijnen willen we in ons oordeel nog enigszins mild zijn, maar voor de rest is dit gewoonweg slecht.
Score:
45/100
Label:
Signal Rex, 2023
Tracklisting:
- Trilho ceremonial
- Cidade dos mortos
- Templo de merda humana
- Putas, sémen e sangue
- Sob a influência… de Satan
- Vermelha visão de outrora
- Moribundo sicário de Satan
- O sacrifício final (para Satan)
Line-up:
- ?
Link: