On Thorns I Lay – On Thorns I Lay

Geschreven door op 04-10-2023 om 23:03.

On Thorns I Lay is terug. De Griekse Grootmeesters van de melodische doom/death metal hebben een opvolger klaarliggen van Threnos uit 2020. Ook nu komt de plaat uit via Season Of Mist. De vorige maakte indruk vooral dan in het begin met nummers als The Song Of Sirens en Ouranio Deos. Vervolgens zakte de helleboel als een slechte broodpudding in elkaar, althans dat was mijn bescheiden mening. Jammer, want deze band, die al meedraait sinds 1995 en tien volwaardige platen op zijn conto heeft staan, kan je moeilijk een clubje beginnelingen noemen. Ik was dan ook blij te lezen dat er toch weer nieuw werk klaar ligt.

Ik merk op dat de opname line-up toch wat verschilt van de nu actieve line-up en dat er in vergelijking met de vorige plaat ook weer nieuwe gezichten zijn. Filippos Koliopanos (gitaar) en Giannis Koskinas (bas) speelden hun partijen in voor de opname terwijl hun plaats nu wordt ingenomen door respectievelijk Nikolas Paraskevopoulos en Kostas Mexis. Je zou kunnen stellen: er heeft een frisse wind door de band gewaaid, misschien heeft dit wel een positieve invloed gehad op het geheel en op de muziek in het bijzonder. Misschien kunnen we alzo toch nog hopen dat het gothic-randje dat er in het verleden was, terug wat meer voelbaar, tastbaar maar vooral weer hoorbaar zou worden. Fotis Benardo, de huidige drummer van de landgenoten van Nightfall en eigenaar van de Devasoundz Studios, zat aan de knoppen. In het verleden knuppelde deze man eveneens bij Necromantia en Septicflesh. En zo heb ik bijna in één ademteug bijna alle Griekse Goden opgesomd.

Op een epische, heroïsche en typische Griekse wijze met behulp van huilende gitaarpartijen, krijg je als eerste Fallen From Grace te horen. De diepere grunts van de heer Miliadis, die tevens een lichte melodische rand hebben, maken meteen indruk. Het geheel neemt je brutaal toch even bij de spreekwoordelijke noten. Het sleurt en trekt alzo het immense verdriet inherent aan elk een uit ieder mens. Let wel: zo een manifeste indruk als The Song Of Sirens laat dit nummer niet achter, een akoestische gitaarpartij verandert daar niks aan. Walsend melodisch en later bijtend en knijpend zo klinkt de eerste single van de nieuwe plaat die de titel meekreeg, Newborn Skies. Op hetzelfde elan, of op dezelfde leest geschoeid krijg je Crestfallen. Een nummer dat een bijzonder lekker solootje herbergt en dan zwijg ik nog van de erg agressieve zangpartijen.

En het wenen zal je nader staan dan het lachen bij het aanhoren van de huilende distortion gitaren en tokkelende akoestische lijnen op Among The Wolves of het afsluitende Thorns Of Fire. Ook hier weer, in het eerste nummer dan, episch aanvoelende erg sterke keyboardpartijen, partijen van de hand van de heer Venturis, een man die al sinds het Eternal Silence-album deel uitmaakt van dit enigmatische gezelschap. En, in het tweede nummer, het gebruik van meer traditionele klanken.

In vergelijking met het vorige werk, lijkt deze On Thorns I Lay (een band genoemd naar een sonnet van Shakespeare), een meer egale plaat. Ik bedoel daarmee dat de zes nummers mooi en goed uitgebalanceerd zijn. De Grieken laten horen dat epiek, heroïek maar ook pure melancholie nog altijd sijpelt van tussen de instrumenten. Een sterke nieuwkomer is de heer Miliadis: zijn gevarieerd vocaalpalet is een surplus.

Score:

80/100

Label:

Season Of Mist, 2023

Tracklisting:

  1. Fallen From Grace
  2. Newborn Skies
  3. Crestfallen
  4. Among The Wolves
  5. Raise Empire
  6. Thorns Of Fire

Line-up:

  • Antonis Ventouris – Keyboard
  • Peter Miliades – Zang
  • Christos Dragamestianos – Gitaar
  • Stelios Darakis – Drum
  • Filippos Koliopanos – Gitaar
  • Giannis Koskinas – Bas

Links: