Je start een band, een blackmetalband, en je bent al snel op zoek naar een duistere, alles omverblazende bandnaam. Wat doe je dan? Je gaat graven in je eigen of in de inspiratie van je medebandleden. En waar kom je uit? Bij Narvik. Een plaatsje in Noorwegen. Je gomt de klinkers weg en hupladrie je bent er. Maar waarom doe je dat in gods- of duivelsnaam? Enig speurwerk leert me dat er een verband bestaat tussen dat stadje en een Noorse muzikus namelijk Robert Burås, gitarist in bands als Madrugada en My Midnight Creeps. Blijkbaar heeft deze man zoveel invloed doen doorstromen, dat het stadje waar hij geboren werd, de inspiratie vormde voor de bandnaam van deze Duitse band. Hun achtste release komt op ons af via het kwaliteitslabel Ván Records, ja, ik blijf het zeggen.
Deze release is geen volwaardige plaat maar een drie track EP. Drie nummers met een beladen en bezwerend karakter, erg gelijkend op elkaar. Open akkoorden, iele, scherpe gitaartonen, een plakkerige drum, een bas met te weinig karakter, een kleverige doch vettige stem. De gitaren leven hun eigen leven en freewheelen geestdriftig doorheen elk nummer, volg je de een, ben je de ander vaak kwijt. Er zit ook te veel galm op de stem als je het mij vraagt. Veel te rommelige productie ook waardoor de drum en de bas een eerder soppig en weinig karakteristiek gevoel geven.
Op zich wel een beklijvend plaatje hoor, nu, als eerste kennismaking is het zeker niet slecht. Doet me wat denken qua gevoel aan bands als Almyrkvi en The Ruins of Beverast. Om dan toch nog even terug te komen op hun inspiratie. Knap gevonden allemaal, maar in de verste verte heeft hetgeen de band hier brengt geen apenkloten te maken met hun inspiratiebron. Moet dat denken jullie dan? Voor mij in ieder geval niet, als de muziek maar vet is. Juist!
Label:
Ván Records, 2019
Tracklisting:
- Shattering The Vessels
- Womb Of Lilith
- Into The Patterns of Ajna
Line-up:
• Lupus – gitaar
• Redeemer – zang
• Nox – bas
• Asgoroth – drum
• Agreas – gitaar
Links: