Uit IJsland hebben we al veel moois zien komen, van post rock tot extreme black en haast in alle genres hebben ze uitblinkers. Wat ik dan nog niet van ze kende was de kosmische black zoals soms ook het Finse Oranssi Pazuzu deze maakt, maar daar is met dit Almyrkvi verandering in gekomen. Hoewel er met een EP in 2016 al een teken van leven was gegeven. Helaas heb ik die gemist maar deze langspeler maakt nu veel goed.
De licht door doom geïnspireerde black metal probeert je voornamelijk via soundscapes mee te sleuren door de kosmos een beetje zoals we dit kennen van Blut Aus Nord. Ook de licht industriële opvatting horen we terug maar hiermee wordt de luisteraar wel meegesleept in een peilloze duisternis. De opener trekt je meteen mee met blastbeats en een riff die zich direct tussen de oren nestelt om te starten met cleane zang die enigszins doet denken aan de zang op Eld van Enslaved zonder te overheersen. Subtiel voeren de toetsen je mee en vullen de ruimtes op met een gevoel van oneindigheid en weemoed. Het zijn vooral deze gevoelens die mij ondanks de overheersende black metal invloeden toch hints van doom geven. Vloeiend lopen de nummers in elkaar door en de sfeer van duisternis laat je dan ook niet los tot de plaat is afgelopen. Uiteraard zijn niet alle tracks voorzien van cleane zang maar overheerst een schreeuw uit de diepte die zich soms vormt tot een diepe growl.
Wat hier uiteindelijk staat is een vakkundig en geïnspireerd gecreëerd album dat iedere black-, doom- en deathliefhebber gewoon minimaal eenmaal gehoord dient te hebben dit jaar. Hierbij verwacht ik dat deze band bij velen in de jaarlijstjes zal terugkomen, in de mijne zal dat zeker het geval zijn!
Score: 
92/100
Label:
Ván Records, 2017
Tracklist:
- Vaporous Flame
- Forlorn Astral Ruins
- Severed Pillars of Life
- Stellar Wind of the Dying Star
- Cimmerian Flame
- Fading Hearts of Umbral Nebulas
Line-up:
- Garðar S. Jónsson – Zang, Gitaar, Bas, Synths
- Bjarni Einarsson – Drums
Links: