Noumena – Anima

Geschreven door op 06-09-2020 om 21:44.

Anima is het zesde album van dit Finse gezelschap, Noumena, dat in 2005 het meer dan schitterende Absence uitbracht. Het magistrale All Veiled is een nummer dat nog in mijn geheugen gegrift staat net als het daarop volgende iets slependere, The Dream And The Escape. Strak, eenvoudig, melodieuze death metal van het zuiverste water. De band leek zich echter na dit album wat te verliezen met Anatomy Of Life en Death Walks With Me maar kwam, weer voorzichtig, terug door de voordeur met Myrrys. Een plaat die in 2017 uitkwam en dit via het eigen label, Haunted Zoo productions. Ik ben benieuwd wat deze nieuwe langspeler brengt. In dat opzicht is de eerste single Saatto een wat te brave, hernieuwde kennismaking als je het mij vraagt. Maar dat is een eerste indruk en je weet op eerste indrukken kan je heden ten dagen niet verder.

Als we de line-up bekijken vinden we tussen onder andere grondleggers Ilkka Unnbom en Ville Lamminaho, een nieuwe naam, deze van gitarist en zanger (nog één?) Markus Hirvonen. Op de vorige plaat was deze kerel nog niet van de partij. Misschien zorgt een nieuw bandlid voor een frisse wind? Een bries vooruit? Of toch een storm terug naar het verleden? Ik ben vooral op zoek naar die doorleefde melodieën die subtiel en met weinig franjes, puur werden afgeleverd ten tijde van Absence.

Deze plaat bestaat uit acht, lange en soms erg lange nummers. Er is er ééntje, Totuus, dat zelfs het academisch kwartiertje haalt. Het lijkt dus op het eerste zicht zo te zijn dat de band de tijd genomen heeft zijn muzikale boodschap grondig uit te schrijven. Je krijgt nog wel een korte intro te verwerken, gedragen door een akoestische gitaar en een diepe basstem, maar dan start de plaat pas echt. Saatto de eerste single becommentarieerde ik al en is misschien in dat opzicht toch geen ideale opener. Alhoewel, de honingzoete stem van Suvi Uura doet je bij momenten toch twijfelen. Of is het de angstaanjagende, ultra diepe, putgrunt van Antti Haapanen?

Het recept dat Noumena, nummer na nummer afleest, is er één dat bestaat uit een basis van traag gegaarde, melodieuze doom, death metal. De variatie zit hem in de vocale arrangementen die bij wijlen op een conversatie lijken tussen de feeërieke stem van Uura en de bruutheid die ligt op de stembanden van de heer Haapanen. Eveneens zit de variatie ook in de gitaarlijnen die bij momenten worden aangevuld met pianothema’s, iets wat we ook al eerder hoorden van deze Finnen. Pas op Seula hoor ik die typische lijnen en structuren terug die me zo beroerden ten tijde van de eerste platen. Die rollende toms, die eenvoudige, dragende melodieën. En wat blijkt, hetgeen dat we op Seula horen komt meer dan sterk terug op Ajaton. De schitterende samenzang geeft je kippenvel, de manier waarop de band hier subtiel, smerig uitkomt als brug naar de volgende riffs, is schitterend. Het maakt dit nummer tot het beste op de plaat en komt alzo naast All Veiled te staan.

Weet je, ondanks het feit dat deze Anima me bij de eerste luisterbeurt niet helemaal kon overtuigen of maar a minima kon beroeren, heb ik deze plaat toch besteld in package met het T-shirt. Oude liefde? Kan best. Het is gewoon een plaat voor meerdere luisterbeurten, geef hem dan ook de kans. Sterft of slaapt de beer, dat is dan ook de vraag die je je moet stellen? Voor mij slaapt hij.

Score:

80/100

Label:

Haunted Zoo productions, 2020

Tracklisting:

  1. Kaiku
  2. Saatto
  3. Murtuneet
  4. Seula
  5. Ajaton
  6. Totuus
  7. Anima
  8. Joutsen

Line-up:

  • Markus Hirvonen – Gitaar, zang
  • Ilkka Unnbom – Drum
  • Ville Lamminaho – Gitaar, zang
  • Hannu Savolainen – Bas
  • Tuuka Tuomela – Gitaar
  • Antti Haapanen – Zang
  • Suvi Uura – Zang

Links: