Non-Divine – Asylum 45
Rusty Cage – 2007
De Metal Bash winnen doe je niet zomaar. Daarvoor loopt er simpelweg te veel talent rond in de lage landen. Non-Divine kreeg het in 2005 wel voor elkaar om dit gebeuren op naam te zetten. En nu, in 2007 mag de hele wereld meegenieten van de band. Want genieten geblazen is het zeker met Asylum 45. Her en der hoorde ik al vergelijkingen met bands als de softere kant van Metallica, Nickelback en Galactic Cowboys. Dit dekt de lading redelijk.
Het gegeven is simpel. Als je een huis wilt bouwen, zul je ervoor moeten zorgen dat de fundering de zware last kan dragen, anders verzakt de boel. Bij muziek is het net zo, zijn de fundamenten niet in orde, dan wordt het niks. Bij Non-Divine zijn die zaakjes dik voor elkaar. Mooi “open” gitaarwerk en krachtige drums, vormen de basis waarbij de stem van Ivo fenomenaal bij aansluit.
Ik zal het woord groove niet snel gebruiken in een review, maar deze keer kom ik er echt niet onderuit. Dit groovt en swingt als twee cup d tieten op een springkussen. Als de plaat met One Man, One Soul van start gaat, zit je meteen diep in de muziek. Dit is zo enorm pakkend, dat je simpelweg de plaat in één keer móet uithoren. Om stil te blijven zitten is vrijwel onmogelijk. Alles klopt simpelweg aan dit werkje. De songwriting, de uiterst pakkende refreinen. Ik bedoel; luister eens naar numers als In Shame, het is toch bijna onmogelijk om dat niet mooi te vinden. Dat de band ook zonder zang staat als een huis, bewijzen ze met Love Loss, een schitterend instrumentaaltje.
Ook het tekstuele concept is erg interessant. Asylum 45 handelt over een aantal patienten in een inrichting. De grimmige sfeer van het artwork sluit daar uitstekend op aan. En als je weet dat de produktie door Jacob Hansen is verzorgd, weet je al dat dat ook snor zit.
Ja, ik weet het, ik ben erg lyrisch over Non-Divine. Maar deze band heeft het gewoon in zich en verdient het om groot te worden. Het jaar is nog jong, maar het moet raar lopen wil ik deze niet in mijn uiteindelijke top tien van dit jaar terug zien. Veertig minuten kippevel. Heerlijke plaat!
Tracklist:
- One Man, One Soul
- In Shame
- New Die-Hard Vampire
- Sleep
- Breathe
- Mended Doll
- Love Loss
- Return to Zero
- Visions
- Sympathy
Line up:
- Ivor van Beek – Guitars, vocals
- Martin van Beek – Guitars, backing vocals
- Paul Groeneveld – Bass
- Ruben Viets – Drums, synths, samples
Links: