Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets te pakken kreeg van het Chileense Australis Records. Nu verschijnt er een split-album op mijn bureau van twee Chileense blackmetalbands met de illustere bandnamen Nocturn en Suicidal Forest. Beiden mij totaal onbekend. Maar onbekend wil niet noodzakelijk zeggen onbemind. Beide bands rijden op hetzelfde spoor, ze nemen de blackmetaltrein en hangen daar vervolgens naar eigen goesting een aantal wagons aan. Voor Suicidal Forest is dat de symfonische- en folk- wagon. Voor Nocturn de pagan-wagon.
De laatste platen die ik ontving uit dit Zuid-Amerikaanse land waren deze van Drimys Winteri en Antartandes, de eerste van deze twee platen was meer dan degelijk te noemen, de laatste, een EP, bleek een schijf te zijn voor de verzamelkelder. Gaat het ook die toer op met deze split of rijdt de trein met zo een vaart niet door de Andes?
Frivool, akoestisch gitaarspel opent deze plaat, het doet vrij authentiek doch soms ook wat rommelig aan. En wanneer de panfluit, blokfluit of wat het ook is, wordt bovengehaald, zakt de broek me spreekwoordelijk af. Wat een vals gejengel, jongens toch. Het vervolg van de plaat is, en dan moet ik er nog bij vermelden dat de eerste vier nummers afkomstig zijn van het soloproject, Suicidal Forest, gelukkig toch iets innemender. Nochtans blijft het geheel toch een rommelig boeltje. Drums uit een doosje, schuurpapieren gitaren die weinig vertellend zijn. Tevens ontbreekt het vaak aan een basis maat- of ritmegevoel. Dan weer een akoestische gitaar dan weer een keyboardlijn die ergens wordt overgeplakt, allemaal ook wat te veel van het goede. En wanneer heer Catalan ons dan vervolgens trakteert op een ongelooflijke jankbeurt, rollen mijn knikkers spontaan uit de zak, de vloer op. Om de boel trachten bij te sturen haalt hij in Agonia Y Decadencia, nog wel zijn beste beentje boven, maar dan is het spreekwoordelijke kalf al verdronken. En baggert zijn trein met al de wagons gewoon de afgrond in.
Nocturn, eveneens een soloproject, lijkt het bij de eerste tonen over dezelfde boeg te gooien. Ook hier krijg je een wat te goedkope intro en wat, weliswaar voorzichtig, vals gepiel. Het vervolg is eveneens wat innemender doch de karretjes aan de trein lijken toch niet van de moderne variant te zijn. Het piept en kraakt ook hier langs alle kanten, zij het minder. Ook hier drums uit een doosje(?), pielewiel gitaren die overal en naar alle windrichtingen rijden. Er moet wel gezegd worden dat de structuur van de nummers, de uitvoering en het technische spel toch beduidend beter zijn, net als de cleane en smerige vocalen. Als je de nummers wat vaker luistert, valt het al bij al nog mee en zit er een zekere duistere dynamiek in, maar het is toch allemaal te plat. Deze trein rijdt met andere woorden net niet de afgrond in.
Tja, weer geen overtuigende release van het Australis label en dus wederom niet de moeite om het blinkend schijfje aan je verzamelkelder toe te voegen. De trein mag gerust in de Andes blijven rondrijden, mij zal je er in ieder geval niet op terugvinden.
Label:
Australis Records, 2020
Tracklisting:
- Autumn (Suicidal Forest)
- Calbuco (Suicidal Forest)
- Wilted Flower (Suicidal Forest)
- Agonia Y Decadencia (Suicidal Forest)
- Evento Eterno (Nocturn)
- Camino Vivento (Nocturn)
- Oscuras Voces (Nocturn)
Line-up:
- Cristofher Catalan – Zang, alle instrumenten (Suicidal Forest)
- Nocturn – Zang, alle instrumenten (Nocturn)
Links: