Ninkharsag – The Dread March Of Solemn Gods

Hier zijn ze weer, de heren van het Britse Ninkharsag. De band gaf ergens in september 2020 met Discipline Through Black Sorcery een teken van leven en dit na een aantal jaren uit beeld verdwenen te zijn. Dit gebeurde na het lanceren van het debuut, het magistrale The Blood Of Celestial Kings (2015). Een debuut dat toen nog uitkwam via Candlelight Records.

Bij een eerste blik op de tracklist van deze nieuwe plaat, The Dread March Of Solemn Gods, valt op dat er twee van de drie nummers van de bovenvermelde EP ook op deze langspeler staan. Het worden er drie als je de digipack CD aankoopt, want dan komt The Lord Of Death And Midnight nog eens uit je boxen.

Vendetta Records is nu de platenboer van dienst die dit blinkend schijfje, voorzien van een Kristian Wahlin-achtige hoes, uitbrengt. Kijk, verwacht niks nieuws, niks wereldschokkends. Ik schreef immers al eerder dat deze Britse matrozen niet noodzakelijk hun eigen koers varen, maar eerder een Scandinavisch (lees: Zweeds) uitgestippeld traject volgen.

Night Wrath is de typische intro. Het valt meteen op dat het drumgeluid toch net te klinisch en te stijf is. Was dat ook zo op de EP? Niet helemaal, maar laat het de pret niet drukken. Het eerste volwaardige nummer, de titeltrack, is een snedig bij wijlen erg pezig nummer geworden. Alle typische Ninkharsag elementen zitten erin verstopt. Hamerende drums, vlezige gitaarriffs die uit verschillende draden bestaan. En door een harde klont boter snijdende Kristoffer Olivius-achtige vocalen. Wel merk ik op dat de heren zich ook weer laten vangen. Zo proppen ze het nummer Under The Dead Of Night, eigenlijk te vol met zang. Nochtans zijn de riffs sterk genoeg om het verhaal zo nu en dan ook zelf te vertellen.

Een heerlijke twinlead die vervolgens verdwijnt in een ruig, wiegend brutaal thema, dat zijn de eerste maten van Lunar Hex; The Art Of Mighty Lycanthropy. Jammer wel, het valt me nu nog meer op: de blastpassages zijn wel grotendeels hammerblasts. The Necromanteion en Disciplines Through Black Sorcery kennen we al en misstaan zeker niet in het geheel. Onthoud van deze eerste die slependheid die Dissection ook had en dat het tweede nummer een echt Naglfar-kopietje is.

The Tower Of Perpetual Twilight is in bovenstaande traditie het beste nummer op de plaat. De ritmische drum in combinatie met de licht knotterende bas trekken er een behoorlijk stevige riff door, die opgesmukt wordt met een heerlijk vertellende solo. Nog zin in een Naglfar-kopietje? Strigoi Diabolicum is zo niet nóg lekkerder dan het eerder vermelde Disciplines Through Black Sorcery. Al was het maar voor die magisch uitgevoerde gedubbelde screams!

Recht toe, recht aan op Zweedse leest geschroeide, erg sterk gebrachte black metal! Niet twijfelen, kopen die hap!

Score:

80/100

Label:

Vendetta Records, 2021

Tracklisting:

  1. Night Wrath
  2. The Dread March Of Solemn Gods
  3. Under The Dead Of Night
  4. Lunar Hex; The Art Of Mighty Lycanthropy
  5. The Necromanteion
  6. Discipline Through Black Sorcery
  7. The Tower Of Perpetual Twilight
  8. Spectres Of The Ancient World
  9. Strigoi Diabolicum
  10. The Lord Of Death And Midnight

Line-up:

  • Paul Armidstead – Gitaar
  • James Pipprell – Drum
  • Kyle Nesbitt – Zang, gitaar
  • Aleksander Kokai – Bas

Links: