Soms gebeurt het dat je een nieuwe band ontdekt, het debuut grijs draait en de opvolgende platen om onverklaarbare redenen aan je voorbij laat gaan. Bij Night Verses leek dat voor mij even het geval te zijn. In 2013 werd namelijk het kwalitatief hoogstaande debuut Lift Your Existence gebracht dat volgepakt zat met avontuurlijke metalcore/post-hardcore. Opvolger Into The Vanishing Light liet ik vervolgens aan me voorbijgaan, maar in de aanloop van deze derde langspeler werd mijn interesse weer opgewekt. De reden? Zanger Douglas Robinson, die met zijn A Day To Remember-vocalen het debuut inkleurde, werd achtergelaten en de overige bandleden trokken de toekomst in als een instrumentaal trio.
Om de volgelingen van Night Verses op het hart te drukken dat deze onverwachte zet de juiste was, werd begin 2018 de EP Copper Wasp uitgebracht, een voorproefje met drie nummers van het album dat hier besproken wordt. Op basis hiervan kon meteen de parallel getrokken worden met Tides Of Man. Deze eveneens post-hardcorige band nam na twee geslaagde albums afscheid van zanger Tillian Pearson (die vertrok richting Dance Gavin Dance) en volgde het verlies op door het instrumentale album Young And Courageous uit te brengen. In muzikaal opzicht is deze gelijkenis zeer treffend, aangezien Night Verses met dit From The Gallery Of Sleep ook voor een dromeriger geluid kiest waarin de post-hardcore gecombineerd wordt met elementen van progressieve rock en post-rock. Evenzo toevallig is dat zanger Tillian Pearson even betrokken was bij Avalanches, een eerdere iteratie van de band Night Verses.
Maar goed, een instrumentaal trio dus. Night Verses is met deze derde schijf gelukkig niets aan ambitie verloren. Waar de debuutplaat inklokte op vijf kwartier komt dit From The Gallery Of Sleep net boven het uur uit. Wat in deze speeltijd geleverd wordt, is indrukwekkend te noemen: een rijk en expansief geluidsbeeld is tegelijkertijd cohesief. Zoals hierboven gemeld stond Night Verses voorheen bekend om zijn metalcore/post-hardcore, maar de overgebleven elementen die van deze genres geërfd zijn, betekenen niet meer dat de breakdowns je om de oren vliegen. De kern wordt nu bezet door progressieve, post-rockerige gitaarmuziek die ontzettend veel gevoel voor aanstekelijkheid herbergt.
De speeltijd is onderverdeeld in ongeveer een dozijn aan relatief korte nummers en het bijbehorende efficiëntiegevoel doet sterk denken aan God Is An Astronaut. Night Verses zet zich met compacte, in het geheugen nestelende composities af tegen de kenmerkend langdradige tendens van de post-rock en progressieve genres. Ook in muzikaal opzicht doet het trio sterk denken aan God Is An Astronaut. Neem bijvoorbeeld de dromerige tonen van Lira, die niet hadden misstaan op een plaat als Age Of The Fifth Sun, of de zwaardere groove aan het einde van opener Copper Wasp die sterk doet denken aan de meer metalen kant van de Ierse post-rockgrootheid. Long Distance Calling borrelt af en toe ook naar boven.
Wat overblijft van het voorheen gehanteerde subgenre is de productie en het wispelturige gespeel met ritme. Het album klinkt ontzettend vol, gelikt en in bepaalde opzichten djenterig, en plaatst ieder instrument op gelijke voet. Zodoende kunnen op afzonderlijke momenten de gitaar, drums en basgitaar de show stelen, terwijl tijdens gezamenlijke uitbarstingen alles helder genoeg blijft klinken. Wat betreft ritme weet Night Verses hier zijn affiniteit met de corige genres op spannende wijze in te zetten. In de vorm van plotselinge versnellingen en vertragingen worden uitgespeelde melodieën vervormd of versterkt. Zo kan een relatief rustig stuk van Vice Wave plotseling omslaan in een reeks zware grooves of een manische bassolo.
Night Verses tracht met From The Gallery Of Sleep slaapsequenties na te bootsen en met een aluhoedje op durf ik de profetische waarde van de lyric “fall asleep and count your dead”, afkomstig van het nummer Drift van het vorige album Into The Vanishing Light, te benadrukken. De band is in ieder geval in zijn missie geslaagd. De dromerige, serene stukken worden vergezeld met gesproken passages die het gevoel van loskoppeling van de aardse wereld versterken, als een gesprek dat je in de trein deels opvangt wanneer je met je koptelefoon op versuft in het openbaar vervoer zit. De spaarzame erupties zijn hierbinnen plotseling opkomende nachtmerries, terwijl de progressieve elementen de idiosyncratische natuur van de slaapcyclus nabootsen. Neem bijvoorbeeld de mathy gitaarpriegels van No.0, de trip-hopperige samples van Copper Wasp, het elektronisch gewobbel van Vice Wave of de autotunestofzuiger van No Moon (Kanye West’s Runaway, iemand?).
Het verwonderlijke is dat deze experimentatiedrang geleid heeft tot een album dat aanvoelt als één geheel. Ook helpt dat het heterogene geluid waarin een berg subgenres vermengd worden, zo in elkaar zit dat de drie bandleden live alles na kunnen bootsen, en dat verdient een dikke pluim. Deze recensie maakt er eigenlijk te veel woorden aan vuil, want het komt er op neer dat Night Verses het instrumentale From The Gallery Of Sleep volledig voor zichzelf laat spreken.
Score:
84/100
Label:
Equal Vision Records, 2018
Tracklisting:
- Copper Wasp
- Trading Shadows
- Vice Wave
- Vantablonde
- Lira
- No Moon
- Glitch In The You I Thought I Knew
- No.0
- Balboa
- Earthless
- Harmonic Sleep Engine
- Phoenix IV: Levitation
- Infinity Beach
Line-up:
- Nick DePirro – Gitaar
- Reilly Herrera – Basgitaar
- Aric Improta – Drums
Links: