Never Ending Game – Outcry

Geschreven door op 04-06-2023 om 22:23.

Het verschil tussen een goede en matige band is soms lastig uit te leggen. Het is een gevoel waardoor je denkt ‘Ja, dit is het!’. Een voorbeeld van zo’n band, die bij mij al jarenlang het juist gevoel oproept, is Never Ending Game uit Detroit. Vanaf het moment dat Welcome To The… in 2018 uitkwam was ik volledig verslingerd aan het soort hardcore dat deze Amerikanen maken. Dit debuut overtrof de band in 2019 vervolgens moeiteloos met Just Another Day. Een stukje tekst afkomstig van dit debuutalbum is zelfs op het geboortekaartje van mijn dochter gekomen. Sommige songteksten kunnen je zomaar ineens zo goed en hard raken dat je het met iedereen wil delen. Geen grijs haartje op mijn hoofd dat er aan zou denken om de tweede volwaardige plaat niet van een recensie te voorzien. Ik heb dit jaar niet méér naar een album uitgekeken dan dit Outcry van Never Ending Game.

De eerste riff op Outcry is gelijk recht voor de raap. Stompende en snelle hardcore bij elkaar gezongen door zanger Mikey. Ik heb al vaker geschreven dat ik vocalen belangrijk vind in hardcore. En juist deze vocalen lenen zich perfect voor dit type ‘core’. Het is ongemaakt rauw en de oprechte emotie klinkt er perfect doorheen. Op Never Die volgt er vocale ondersteuning van Justice Tripp die de meesten wel kennen van Trapped Under Ice. De breakdown aan het einde is ideaal voor een heerlijke moshpit. Op Down There (With You) horen we een wat donkerder randje in de muziek. Het tempo is een stuk lager dan voorgaande nummers. Het hele nummer is een mooi gedoseerde opbouw naar een krachtig einde. Dit soort nummers maken van Never Ending Game een band die de middelmaat moeiteloos ontstijgt.

Tank On E is wat mij betreft de echte verrassing op dit album. Op een frisse en catchy wijze tapt de band uit een volledig ander muzikaal vaatje. Ergens fluistert een stemmetje in mijn hoofd dat het iets wegheeft van E-Town Concrete, maar geen idee van welk specifiek nummer. Zanger Mikey gebruikt zijn rauwe stem ditmaal anders, meer zingend dan schreeuwend. Het heeft hierdoor iets weg van een zomerhit. Maar zo zonnig is de inhoud niet: tekstueel staan mentale problemen centraal, en dat het niet erg is om anderen om hulp te vragen. Iets wat ik erg sterk vind in een genre waar het doorgaans toch gaat over doorgaan en niet opgeven. Heel subtiel werkt het vijftal naar een typerend hardcore einde toe. Geen ongepaste harde breakdown of andere overdreven fratsen. De afsluiting is net perfect in lijn met de rest van het nummer. Deze mannen weten hun riffs echt iedere keer perfect te doseren.

Halverwege Outcry staat Victory, het snelste en kortste nummer van amper anderhalve minuut. Simpelweg even ouderwets rammen zonder poespas of al te veel melodie. Qua timing op het album is het een welkome afwisseling op de ernstige ondertoon waar dit album van doordrenkt is. Want op Goin’ Thru Some Things staan de serieuze onderwerpen des levens weer in de kijker. Neglect en Cold As Life staan bekend om zware en deprimerende teksten, maar Never Ending Game is hier gemakkelijk de actuele variant van.

Memories werd eerder als single al uitgebracht en het is makkelijk te begrijpen waarom. Alles wat je verwacht en hoopt van Never Ending Game is hierop te horen. Het refrein blijft gemakkelijk de hele dag in je hoofd hangen. Tank On E even buiten beschouwing gelaten is dit het beste wat het album te bieden heeft. Op Something Wrong durft de band het voor de laatste keer aan te experimenteren. De tempowisselingen en opbouw van het nummer is onconventioneel voor dit genre. Melodische, rustige momenten worden afgewisseld met venijnige hardcoreriffs. Als ik dan toch een puntje van kritiek moet bedenken is dat eerlijk gezegd lastig. Wellicht dat de breakdown aan het einde in eerste instantie als een echte keiharde uitsmijter voelt, maar uiteindelijk slechts een aantal seconden duurt. Dit einde zorgt toch voor een onbevredigend gevoel om het album mee af te sluiten. Aan de andere kant kiest Never Ending Game zijn eigen pad, dus past dit dan ook weer bij de band.

Outcry is een album waar je als liefhebber van Never Ending Game afhaakt of blijft luisteren. Ik kan mij namelijk voorstellen dat er fans zijn die het allemaal wat te gepolijst, of misschien zelfs gemaakt vinden overkomen. Trek dan gerust een tiental punten van mijn score af. Muzikaal heeft het inderdaad niet het rauwe randje van de eerste EP, maar daar krijg je wel veel melodie voor terug. Ik hoor namelijk nog steeds die fijne subtiele tempowisselingen, toffe breakdowns en ontzettend sterke teksten die tot de verbeelding spreken. Ik blijf in elk geval zonder twijfel liefhebber van deze band. Voor fans van Gridirion, King Nine en Cold As Life.

Score:

88/100

Label:

Triple B Records, 2023

Tracklisting:

  1. Outcry
  2. Never Die
  3. Down There (With You)
  4. Hate Today… Die Tomorrow
  5. Tank On E
  6. Victory
  7. Goin’ Thru Some Things
  8. Memories
  9. Fire Of The Heart
  10. Clown
  11. Something Wrong

Line-up:

  • Mikey Petroski – Zang
  • Mike Wasylenko – Gitaar
  • Will Kaelin – Gitaar
  • Derrick Daniel – Drums
  • Denis Halilovic – Bas

Links: