Need – Norchestrion: A Song For The End

Geschreven door op 26-01-2021 om 18:50.

Mijn eerste recensie van het jaar. Het was even kiezen waarmee ik zou starten en ik dacht: ‘Laat ik er een oude vriend bij halen’. Die oude vriend is progressieve rock/metal: een genre dat ik lang niet meer heb gerecenseerd. Ditmaal is het de beurt aan de Griekse band Need. Kort geleden brachten zij Norchestrion: A Song For The End uit.

De band, die toch alweer sinds 2003 mee gaat, wordt door velen in de muziekwereld aangehaald als ‘het best bewaarde geheim’ in de Europese progressieve metal. Het grote succes blijft echter uit en recensenten zijn verdeeld over eerder werk. Het vijfde album, wat hier onder de loep gaat, zou het verlossende woord kunnen worden. Is dat ook zo?

Het is dusdanig lang geleden dat ik even was vergeten dat progressieve metalalbums vaak een lange speelduur hebben. Zo ook Norchestrion: A Song For The End met maar liefst 66 minuten. Aan de start van deze lange reis treffen we Avia, dat kalm start met wat toetsen en een rustige zanglijn. De gitaren volgen al gauw, alsook een soort metalcore-achtige drumpartij. Zodra het eerste refrein zich aan dient veranderd de sound naar progressieve rock en horen we een lekkere ‘slapping’ basgitaar. Bijna funk, maar wel heel dynamisch en het past bij het plaatje. De hoge uithalen van Jon V. zijn zeer netjes en het totaalpakket klinkt kraakhelder en gelikt.

Duidelijk wordt dat deze muzikanten stuk voor stuk getalenteerd zijn en hun instrumenten beheersen. En één van mijn favoriete elementen op deze plaat is het keyboard (en dat terwijl ik gitarist in hart en nieren ben). Prachtige pianostukken onder een goede dosis metal doen het bij mij altijd goed en deze tref je onder andere in Beckethead en Bloodlux. Het energieke werk is aanwezig in Nemmortal en opnieuw in Bloodlux. De semi-titeltrack, Norchestration heeft wat mij betreft het meest solide gitaarwerk, dat bij vlagen doet denken aan de speelstijl van Ihsahn met zijn progressieve soloproject. In deze track is er ook zowaar wat stevigere zang en grunts te vinden. Voor de basgitaarliefhebbers kan ik de track Corcadian aanraden: daar gebeuren aardig wat technische hoogstandjes. De ‘album in een album-award’ gaat naar de track Ananke, met maar liefst een krappe negentien minuten (!). Het nummer is eigenlijk een samenvatting van de verschillende stijlen op het album. De twee ‘vreemde vogels’ zijn toch wel V.a.d.i.s. en Kinwind. De eerste van de twee is een dialoog tussen twee vrouwen die praten over de mogelijkheden van leven in een vroeg stadium van een apocalyptische wereld (te vroeg, man..!). Kinwind gooit het over een andere boeg, waar enkel wat atmosferische achtergrondgeluiden plaatsvinden tezamen met een mannenzang in, wat ik aanneem, de Griekse taal.

Het moge duidelijk zijn dat we hier met doorgewinterde soldaten der progressieve metalen hebben te maken, want elke track zit vakkundig in elkaar. De ruimte die elk nummer krijgt om ‘te ademen’ is zeer nauwkeurig uitgewerkt en men heeft een oprecht dynamische tracklist neergezet. Toch weet Need mij niet de hele tijd geboeid te houden en kostte het wat moeite om de totale speelduur uit te zitten zonder geneigd te zijn om andere dingen te gaan doen. Het is dan ook geen baanbrekend album met Norchestrion: A Song For The End en derhalve misschien meer geschikt voor op de achtergrond. Dat gezegd hebbende is er genoeg aanwezig om van te genieten. Een ruim voldoende en an sich geen slechte start van het nieuwe jaar.

Score:

75/100

Label:

Ikaros Records, 2021

Tracklisting:

  1. Avia
  2. Beckethead
  3. Nemmortal
  4. Bloodlux
  5. V.a.d.i.s.
  6. Norchestrion
  7. Circadian
  8. Ananke
  9. Kinwind

Line-up:

  • Jon V. – zang
  • Ravaya – gitaar
  • Victor – basgitaar
  • Anthony – keyboard
  • Stelios – drums

Links: