Necronomicon: het boek van de doden. Een fictief ‘toverboek’ dat in de verhalen van auteur H.P. Lovecraft voorkomt. Wat een toffe naam en wat een tof idee om daar de band naar te vernoemen. Het Duitse Necronomicon heeft exact dat gedaan toen het zijn carrière begon in 1984. Thrash metal met thema’s als de dood, het kwaad, satanisme, occultisme en kwelling. Ruim 37 jaar later is de band nog steeds actief en komt hij met album nummer tien: The Final Chapter.
Van de oorspronkelijke formatie is weinig over gebleven. Slechts Freddy is van het eerste uur. Marco kwam in 2013 bij de band en Glen en Rik schoven in 2019 aan. Vooral het aanhouden van basgitaristen lijkt een uitdaging (maar liefst acht basgitaristen gingen Marco voor). De titel van het album doet mogelijk vermoeden dat dit het laatste hoofdstuk is. Toch geeft de band aan dat dit juist de start is van een nieuw hoofdstuk en dat de heren klaar zijn voor een toer (zodra die vervloekte pandemie eindelijk eens een keer voorbij is).
Kort, maar krachtig. Dat is de eerste indruk dat ik krijg bij het luisteren van deze plaat. Twaalf nummers in totaal, maar slechts een speelduur van vijfenveertig minuten. Toch blijkt vanaf de eerste noot dat er nergens op ingeleverd is. I Am The Violence start met de furiositeit van een jonge Testament en zorgt er voor dat de aandacht van de luisteraar gelijk wordt gegrepen. Heerlijk ook hoe dat ‘verduitste’ Engels van Freddy zo af en toe te horen is. Verder valt op dat de mix zeer groots en vol is opgezet, maar nog steeds rauw en heavy. De gitaarsolo’s daarentegen snijden mooi door de mix heen. Mijn interesse is gewekt! Het geweld en bruutheid zet door in de titeltrack en het daaropvolgende Wall of Pain. Tot nu toe nog geen afwijkende dingen die mij opvallen, anders dan heerlijk harde thrash metal. Maar dan volgt Purgatory: startend met een ‘creepy’ gesproken stem, kort daarop gevolgd met een riff die haast door de band, Death, bedacht had kunnen worden. Verder is het een mid-tempo track met een goede diepgang en sterke compositie.
Vijfenveertig redelijk aangename minuten zijn voorbij en dan begint het te malen. Wat vind ik nu van deze plaat? Het is best goed, luistert gemakkelijk weg, maar blijft niet echt hangen. Noem het consistent, prima thrash metal, een fijne mix en kunstige instrumentalisten en daarmee vat je het album, The Final Chapter, prima samen. Favoriet is dan toch de opener, I Am The Violence. Al met al best een prima thrash album dat je gerust (meerdere malen) op kunt zetten, maar of het Necronomicon zal helpen om een doorbraak te maken, dat betwijfel ik.
Score:
79/100
Label:
El Puerto Records, 2021
Tracklisting:
- I Am the Violence
- The Final Chapter
- Wall of Pain
- Purgatory
- Burning the Fury
- Spilling Blood
- Selling Nightmares
- World on Fire
- The Devil’s Tears
- The Unnamed
- Me Against You
- Stormreaper
Line-up:
- Freddy – Zang, gitaar
- Glen Shannon – Gitaar
- Marco – Basgitaar
- Rik Charron – Drums
Links: