Nasty Idols – Boys Town
Metal Heaven, 2009
Tijd voor de zoveelste band die na een min of meer geslaagde reünie besluit bij elkaar te blijven en het geheel een vervolg te geven. Deze keer gaat het over de Scandinavische sleaze rock band Nasty Idols. Deze band genoot een redelijke bekendheid in de eind tachtiger begin negentiger jaren, maar ze zijn wat mij betreft het stadium van sleaze wannabees nooit gepasseerd. Nu ligt er dus een cd, geheel gevuld met nieuw materiaal van de band getiteld Boys Town. Als antieke sleazer zou ik dan op tafel moeten springen van blijdschap. Gezien de fysieke gesteldheid ga ik dat maar niet doen, maar ook qua luisterplezier is daar verder helaas weinig reden toe.
Nasty Idols is een band met een punk/glam achtige uitstraling en bijbehorend geluid. Met Kiss, Sweet, New York Dolls en Alice Cooper als inspiratiebronnen is de band in 1987 opgericht. In 1989 verscheen een eerste album, samen met een gelikte live podium act werd daarmee vooral in Noorwegen en Zweden enige faam opgebouwd. In 1991 en 1993 werden de volgende albums uitgebracht en werd ook internationaal meer aan de weg getimmerd met tours in Duitsland, USA en natuurlijk Japan, singles, videoclips en een optreden in MTV’s Headbangers Ball. Net nadat de opnames voor een vierde plaat waren afgerond in 1995, spatte de band met een enorme knal uit elkaar. De vier albums zijn in diverse landen in de loop der jaren gere-released en er zijn twee verzamelaars uitgebracht, voordat men in 2005 weer als band optrad op Sweden rock. Dat beviel schijnbaar, want daarna begon men aan een uitgebreide wereldtour en de opnames van het vijfde album, dat nu dus verkrijgbaar is.
Stelde het in de vorige eeuw allemaal al weinig voor, zonder enige verdere muzikale ontwikkeling slaat het geheel in 2009 als een tang op Dirrekie. In 1975 draaide ik de cd Sweet Fanny Adams van The Sweet helemaal grijs. Niet dat het muzikaal allemaal zo hoogstaand was, maar het was gewoon een pakkend muziekje wat mij betreft en het zette de wat hardere muzikale lijn van de band in. Niet dat de rest van de wereld dat met me eens was, want de plaat flopte enorm en bracht zelfs (ongebruikelijk in die tijd) geen enkele hit voort. Als ik je dan vertel dat Boys Town naadloos aansluit qua geluid (op de rasperige, punkachtige zang na dan) en ook qua beperkte instrumentale vermogens op het geluid van The Sweet in die fase, dan snapt eenieder wel dat dit in 2009 dus echt niet meer kan. Als ik er dan bij vertel dat ook de teksten van een weinig verheffend niveau zijn dan weet iedereen genoeg en is er nauwelijks een reden te noemen om dit album wel aan te schaffen.
Dat deze cd in maart uitkomt is een beetje jammer. Met een drankje in de hand in een ligstoel op het balkon of in de tuin is deze cd zachtjes op de achtergrond nog net te pruimen. Verder moet je wel een heel erge sleaze rock fan en/of verzamelaar zijn om dit wat te vinden. Ik kan er weinig mee verder en als ze op dit niveau blijven hangen mogen ze wat mij betreft de tent dicht gooien bij Nasty Idols. En nu snel wat leuks in de speler stoppen.
Tracklisting:
- Rock Out
- Boys Town
- Method To My Madness
- Scar For Life
- Nite Like This
- Crashlanding
- 48 Hours
- 7 Year Itch
- Evil One
- It’s Not Love
- Need The Nite
- It Ain’t Easy
Line-up:
- Andy Pierce – Lead Vocals
- Peter Espinoza – Guitars
- Dick Qwarfort – Bass
- Rikki Dahl – Drums
Links: