Napalm Death – Apex Predator – Easy Meat
Century Media, 2015
Napalm Death bestaat al 34 jaar, daar mag even stil bij worden gestaan. Gestart als grindcorepioniers in de jaren tachtig om daarna de overstap naar deathmetal te maken en de jaren negentig een tikje melodieuzer door te brengen. In het nieuwe millennium vond Napalm Death na talloze line-upwisselingen en het vertrek van Jesse Pintado eindelijk een vaste bezetting die alweer sinds The Code Is Red… Long Live the Code onveranderd is gebleven. Apex Predator – Easy Meat is album nummer zestien voor de Britten.
De eerste indruk is een belangrijke en Napalm Death maakt een hele goede. De titeltrack opent in een voor de band atypische stijl, het is namelijk een industrialtrack. Barney Greenway introduceert in zijn eentje Apex Predator – Easy Meat met monotoon gezang dat uitgroeit tot krachtige kreten, basdreunen en slagen op stalen vaten. De track bouwt gestaag in intensiteit op om je daarna een uppercut te geven met Smash A Single Digit. In anderhalve minuut laten de mannen van Napalm Death horen waarom ze de grindcorekoningen zijn.
Tekstueel heeft de band weer veel te melden naar aanleiding van het instorten van de textielfabriek Rana Plaza in Bangladesh waar meer dan duizend mensen om het leven kwamen. De Apex Predator staat voor het bedrijf en Easy Meat voor de mensen die hard werken en economisch worden afgetroggeld door de leiding van het bedrijf. Toch zou je zonder de teksten erbij te nemen ook duidelijk kunnen horen dat Napalm Death anno 2015 niet voor hersenloos gebeuk staat. Het gezelschap besteedt het merendeel van de plaat aan zijn typerende sound: een salvo aan blastbeats en d-beats, pijlsnel en tegendraads gitaarwerk en de furieuze vocalen van Barney Greenway en het gekrijs van Mitch Harris.
Het zijn de experimentele momenten die er nog meer voor zorgen dat Apex Predator – Easy Meat een fantastisch geheel is. Bij Dear Slum Landlord… wordt het tempo heel laag gelegd met een duidelijke invloed van Swans in de vocalen, hetzelfde geldt voor de titeltrack. How The Years Condemn ligt wat meer midtempo met een grote rol voor de grommende bas van Shane Embury en het dissonante gitaarspel van Harris, bij Cesspits word je in drie minuten veel kanten opgesmeten. Ook kan Napalm Death een verdomd catchy refrein schrijven met cleane zang, dit is te horen op Hierarchies met een bijbehorende gitaarsolo van John Cooke van de band Corrupt Moral Altar. Het klinkt niet melodieus, maar mysterieus en dreigend. Daarmee past het geweldig in de plaat.
Daar zit een punt van vooruitgang vergeleken met Utilitarian: de experimenten zijn veel beter in het geheel geïntegreerd. Hoe ongelofelijk gaaf een piepende en scheurende John Zorn op Everyday Pox en de Fear Factory-vibe op The Wolf I Feed ook was, het voelde echt aan als tracks die enorm afweken van de rest. Nu is de algehele sound van Napalm Death een stuk grilliger geworden, waardoor de experimenten prachtig vallen en Apex Predator – Easy Meat een hele spannende plaat is om naar te luisteren. Napalm Death levert geen greintje aan relevantie in, dit is weer een ijzersterke extreme metalplaat. Dan Lilker van Brutal Truth ging vorig jaar op zijn vijftigste met metalpensioen, laten we maar hopen dat Napalm Death niet over een aantal jaar hetzelfde doet. Als de band dit hoge niveau vasthoudt kan men nog heel lang doorgaan.
Tracklisting:
- Apex Predator – Easy Meat
- Smash A Single Digit
- Metaphorically Screw You
- How The Years Condemn
- Stubborn Stains
- Timeless Flogging
- Dear Slum Landlord…
- Cesspits
- Bloodless Coup
- Beyond the Pale
- Stunt Your Growth
- Hierarchies
- One-Eyed
- Adversarial / Copulating Snakes
Line-up:
- Barney Greenway – Zang
- Mitch Harris – Gitaar, Zang
- Shane Embury – Bas, Zang
- Danny Herrera – Drums
Links: