Mystic Circle – The Bloody Path of God
Dockyard1, 2006
Het Duitse Mystic Circle is eigenlijk altijd een beetje het zwarte schaap binnen de black metal wereld geweest. Qua uitstraling kwam het ten tijde van de eerste paar albums meer over als een parodie dan als een serieuze black metal band, vooral door de lachwekkend overdreven poses op menig foto. En aangezien ze ook muzikaal geen potten konden breken (het was wel heel erg bij elkaar gejat allemaal), heb ik deze band eigenlijk nooit serieus genomen. Daarna heb ik ze (bewust of niet) dan ook volledig links laten liggen.
Maar ja, dan valt er toch een promo van de allernieuwste plaat The Bloody Path of God op de deurmat en moet ik er toch maar aan geloven. Stiekem was ik ook wel benieuwd hoe deze band anno 2006 zou klinken eigenlijk. Dit is alweer het zevende album van deze Duitsers en licht respect voor het doorzettingsvermogen van dit drietal kan ik dan ook niet onderdrukken.
Na het intro wordt het titelnummer ingezet en wat me meteen opvalt is dat ze muzikaal tegenwoordig veel meer richting death metal neigen dan naar black metal. De toetsenpartijen, de zang en sommige gitaarriffs zorgen nog wel een licht black metal gevoel, maar wat overheerst zijn toch de krachtige (soms ook melodieuze) death metal riffs die veelal de basis vormen van de nummers. Maar ook messcherpe thrashriffs (Riders of the Apocalypse) of zelfs Machine Head-achtige Bay Area-thrashriffs (The Grim Reaper) worden niet geschuwd. Maar het meest kenmerkende van dit album vind ik toch wel de enorme catchy meebrulrefreinen. Binnen no-time zit je zo uit volle borst mee te schreeuwen en ik moet zeggen dat ze in deze refreinen erg overtuigend overkomen. Vooral een nummer als Doomsday Prophecy is typisch zo’n nummer die je na het luisteren nog uren in je kop kunt hebben. Erg sterk gedaan!
Maar toch ligt het niveau helaas niet constant zo hoog, aangezien ze ook vaak erg standaard uit de hoek kunnen komen. Sommige riffs zijn óf al een keer eerder gespeeld óf gewoon iets te saai. Dat is jammer, maar ik kan zeggen dat mijn hernieuwde kennismaking met deze band in positieve zin een verrassende is geweest. Nog steeds geen wereldtop (zeker niet de “leading German black metal band”, zoals er vermeld wordt in de bio), maar ze hebben me overtuigd dat ze tegenwoordig wel serieus te nemen zijn. Prima album!
Tracklist:
- Psalm of the End (intro)
- The Bloody Path of God
- Doomsday Prophecy
- Nine Plagues of Egypt
- The Grim Reaper
- Riders of the Apocalypse
- Hellborn
- Church of Sacrifice
- The Forgotten
- Unholy Terror
- Memento Mori (outro)
- Circle of the Tyrants (Celtic Frost cover)
Line-up:
- Beëlzebub – vocals, bass
- Ezpharess – guitars
- Necrodemon – drums
Links: