Nog even een paar releases van 2021 wegwerken, en we kunnen met een schone lei beginnen. De eerste die de lei nog vies maakt is Moonworshipper. Een Franse doom/black band die ik de vorige keer uitmaakte voor hipstermuzikanten.
Ik heb dat vorige album nog eens geluisterd, en ik ben het nog altijd geheel eens met mijn eigen review. De elementen die de band wilde brengen kwamen niet lekker uit de verf. Op 13 Fullmoon Nights Of Doubt is een kentering te zien. De band lijkt minder bezig met een soort karikatuur neerzetten, maar heeft echt wat te vertellen.
De verzengde doom waarmee het album begint en de intense brullen en angstige zang grijpen je gelijk bij je keel. Dat de band na zeven minuten iets te lang vocaal doorgaat met de ingezette weg is vergeven. Als luisteraar zit je er middenin. Je wil weten hoe dit gaat aflopen. De overgang is depressief en doet even aan Satyricon op een regenachtige dag denken. Moonworshipper brengt de muziek met rust en visie. Een korte ambient dient als outro en intro. En dan zijn daar ineens pianoklanken in mineur. Het is jammer dat de vrouwelijke vocalen niet erg onderscheidend zijn en een beetje een flauwe zang/fluisterlijn volgen. Wellicht leuk voor hen die ASMR en Lana del Rey-imitatie een warm hart toedragen. Het eigen gezicht valt even weg, waarna een Burzum-imitatie volgt. De band is hier duidelijk de weg even kwijt. Nog een ambient volgt en de emocore vocalen kunnen mij er niet van overtuigen dat de vocalist nog steeds serieus is. Gelukkig volgt afsluitend nog een transcenderende riff met tremolopicks en een dreigend maar hoopvol einde. Het mooiste is de afsluitende toon die de stilte nog harder laat klinken, alsof het John Cage‘s 4′33″ is.
13 Fullmoon Nights Of Doubt is samenvattend een intrigerende trip. De band heeft nog altijd wat moeite om los te komen van een al te experimentele bui, waar alleen nog maar met contrast wordt gespeeld om de spielerei. Dat is jammer, want dat heeft de band eigenlijk niet nodig, getuige de sterke eerste helft en het outro. Verbetering is goed, en 13 Fullmoon Nights Of Doubt is absoluut een verbetering. De albumcover is trouwens wederom een vreemde Elvis Presley-hoes die niet op de muziek lijkt te slaan, maar dat zal er wel bij horen.
Label:
Hypnotic Dirge Records, 2021
Tracklisting:
- 13 Fullmoon Nights Of Doubt
Line-up:
- Lycaon – Compositie, teksten, gitaar, vocalen, drums
- Fabien Pilard – Compositie, gitaar, piano, keyboards
- Adam Courtinot – Basgitaar
- Raphaëlle Sauer – Vocals
Links: