Metallica – 72 Seasons

Geschreven door op 16-04-2023 om 18:48.

Metallica. De band wiens eerste vier albums zo goed waren dat alles wat daarna kwam in het niets valt. De band die door zogeheten gatekeepers al op voorhand wordt afgeserveerd. Hoe vaak hoor je niet dat Metallica sinds 1988 niks fatsoenlijks meer heeft uitgebracht? Alles wat de band doet, lijkt door een merendeel van de wereldbevolking bij voorbaat vreselijk gevonden te worden, terwijl een ander deel alles wat de band doet de hemel in prijst. Gelukkig is er nog een klein deel dat een open blik houdt en gewoon eerst luistert naar wat de Amerikanen brengen op 72 Seasons, hun elfde langspeler (Lulu en Garage Inc. tellen we even niet mee).

We starten 72 Seasons met de titeltrack en derde single van het album. Het nummer begint met een heerlijke, snelle rockriff en volgens mij is dit precies waar Metallica anno 2023 voor staat (of in ieder geval zou moeten staan). Het combineert krachtige, lome, Black Sabbath-achtige riffs met een dosis energie. Het tweede nummer, Shadows Follow, is naar mijn bescheiden mening het beste nummer van het nieuwe album dat nog niet als single was uitgebracht. Ook hier weer een lekkere, ietwat dreigende, riff als basis, die opbouwt naar een refrein dat je na twee keer kan meezingen.

Een ander voorbeeld van een lekkere riff, op de basgitaar dit keer, is deze waarmee het nummer Sleepwalk My Life Away opent. Robert Trujillo omschreef het als surfen op een grote golf en wanneer je het hoort, snap je meteen wat hij bedoelt. Jammer genoeg blijft het nummer na de intro wat in het mid-tempo hangen, iets waar de heren tegenwoordig helaas wel vaker last van hebben. Dieptepunt hierin is voor mij You Must Burn!. Het kabbelt maar voort terwijl er eigenlijk niets gebeurt. Alleen de gitaarsolo die na ongeveer vier en een halve minuut wordt ingezet, is wat mij betreft de moeite waard. Het slechtste nummer, maar met de beste gitaarsolo.

Om de eerste helft van 72 Seasons af te sluiten hebben we nog de eerste single, Lux Æterna. Dit nummer gaf zowel de zogeheten haters als de liefhebbers goede hoop voor dit album want wat een energie knalt er uit dit nummer! Dit is precies wat je van een dik veertig jaar oude rock-/metal-/thrashband hoopt te horen. Vol gas en gaan met die riffs. Ik had zo graag gehad dat we meer dergelijke tracks voorgeschoteld zouden krijgen.

Want na al die energie van Lux Æterna krijg je dan ineens Crown Of Barbed Wire gevolgd door Chasing Light, die veel meer mid-tempo zijn en de zojuist opgedane energie weer wegzuigen. If Darkness Had A Son is geschreven als nummer om live te brengen en dat snap ik. Je begrijpt bij het luisteren dat het publiek massaal “Temptation” zal staan schreeuwen en de zin “If Darkness Had A Son, Here I Am” zou wel eens door menig fan op zijn of haar lichaam getatoeëerd kunnen worden. Dit hele nummer is gewoon een heel slim trucje, goed gedaan, en het werkt.

Als afsluiter krijgen we het het langste nummer dat Metallica ooit gemaakt heeft: Inamorata. Het werd door Lars, in de film bij de voorpremière van het album, in elk geval bij iedereen flink ingeprent dat dit nummer toch echt het langste nummer is dat de band ooit heeft opgenomen. Nou gefeliciteerd. Een nummer dat dik elf minuten doorkabbelt alsof ik zit te kijken naar eieren die moeten koken op een fornuis dat niet aan staat. Ik hoorde en las al van meerdere mensen dat dit hun favoriete nummer van 72 Seasons is, maar ik hoor het niet. Er gebeurt gewoon helemaal niks. De riff waarmee het nummer begint, gaat elf minuten door en dan nog in exact hetzelfde tempo. De gitaarsolo is weinig bijzonder en als je dan begint te vermoeden dat er iets gaat gebeuren in de vorm van een opbouw naar een spectaculair einde, gaan we terug naar af. Langste nummer ooit? Meest langdradige nummer ooit!

Metallica anno 2023 klinkt vooral als een oudemannenband die het rustig aan moet doen en zich niet teveel mag inspannen van de dokter. Het album heeft veel potentie met zeker een aantal lekkere riffs en veel gitaarwerk. Ook de drums zijn goed gemixt in de eindproductie wat, zoals we weten, niet vanzelfsprekend is. Vooral de zang van “Papa Het” komt goed tot zijn recht op dit 72 Seasons. Hij is erg goed bij stem en weet zijn stem goed te gebruiken.

Maar wat jammer van alweer zoveel mid-tempo nummers. Ik wil een band die mij energie weet te geven door zelf vol overgave en overtuiging te spelen. Ik luister de nieuwe Overkill wel nog een keer en laat deze, op enkele nummers na, over aan de die hard fans.

Score:

70/100

Label:

Blackened, 2023

Tracklisting:

  1. 72 Seasons
  2. Shadows Follow
  3. Screaming Suicide
  4. Sleepwalk My Life Away
  5. You Must Burn!
  6. Lux Æterna
  7. Crown Of Barbed Wire
  8. Chasing Light
  9. If Darkness Had A Son
  10. Too Far Gone?
  11. Room of Mirrors
  12. Inamorata

Line-up:

  • James Hetfield – Zang, Gitaar
  • Lars Ulrich – Drums
  • Kirk Hammett – Gitaar
  • Robert Trujillo – Bas

Links: