Blackened deathcore: een genreaanduiding die tegenwoordig geen wenkbrauwen meer zal laten fronsen onder velen van jullie. Vermoedelijk klik je nu al deze review weg of beweeg je jezelf richting het puntje van je stoel. Als paddestoelen schieten orkesten in deze hoek van onze geliefde muziek uit de grond, haast tot vervelens toe in enkele gevallen. Mental Cruelty uit Karlsruhe gaat al wat te lang mee om het gezelschap onder de categorie mee-eters te moeten scharen, maar de singles die deze deathcoreband in aanloop naar het nieuwe Zwielicht uitbracht lieten zonder meer een moderniseringsslag horen die perfect bij de nieuwe lichting deathcore past. De overstap van Unique Leader Records naar Century Media Records is daar eveneens passend bij.
De symfonische partijen waren altijd al een belangrijk onderdeel bij Mental Cruelty, maar op dit Zwielicht zijn deze een stuk prominenter naar voren gebracht in de geluidsmix. Obsessis A Daemonio, Pest en Mortal Shells zijn goede voorbeelden van nummers waarin die sfeervolle synthpartijen tot het maximale worden uitgebuit. Zodra ook onheilspellend gitaarwerk en ratelende machinedrums het geheel ondersteunen zweeft de band moeiteloos tussen deathcore en black metal. Ondanks het ontzettend hoog en technisch niveau van musiceren, pakt het zelden memorabel uit. Sterker nog, met het spelen van dit type deathcore à la Lorna Shore en Carnifex ontdoen de Duitsers zichzelf van ieder sprankje eigenheid: noem het gerust dertien in een dozijn. De toetreding van de kersverse vocalist Lukas Nicolai is op dat punt ook discutabel te noemen, want ondanks zijn uitzonderlijk en afwisselend stembereik, zorgt de beste man er gelijktijdig voor dat het allemaal zo bekend en gerecycled klinkt. Zodra de clichématige breakdowns ook nog eens noodgedwongen je strot in worden geperst, beginnen mijn traanbuizen wel een beetje te tintelen. Daar kunnen die vieze keelklanken niets aan veranderen.
Alsof Mental Cruelty het zelf ook weet en nét op het randje wil balanceren, krijgt Zwielicht na het titelnummer een interessante(re) koerswijziging. Het retestrakke, Children Of Bodom-achtige begin van Symphony Of A Dying Star doet je spontaan ontwaken en het sprookjesachtige, melodeath gitaarwerk zet alle eerder ingezette elementen in een veel meer aansprekende etalage. Plots verrast de breakdown wél halverwege de song, waarna het kwintet onder leiding van de weelderige synthpartijen de draad ook net zo moeiteloos oppakt. Het meer ingetogen en epische spel tijdens The Arrogance Of Agony laat weer een andere zijde horen van de band, waarbij vooral de krachtige opbouw je op indrukwekkende wijze mee op sleeptouw neemt. Karakter- en sfeervol vooral. Het venijn zit in de staart, want tijdens A Tale Of Salt And Light tovert Mental Cruelty met onder andere fraai soleerwerk en beklemmende tempoversnellingen aardig wat konijnen uit de hoge hoed. Wat een bijzonder contrastverschil met het merendeel van het overige materiaal op deze plaat.
Als veelvraat van (symfonische) deathcore heb je deze plaat inmiddels allang in je kast pronken óf heb je er vanaf nu ongetwijfeld een nieuwe favoriet bij. Mental Cruelty zet met deze schijf een duidelijke stap naar voren en presenteert zichzelf overtuigend in zijn nieuw gedaante. Dat de band daarbij vergeet wat te doseren, wat eigenheid toe te voegen en iets te enthousiast meteen ál zijn troeven uitspeelt, is eveneens een feit. Links- of rechtsom zullen de Duitsers meer naamsbekendheid gaan generen met Zwielicht en tegelijkertijd is het de vraag wat de houdbaarheid is van het geleverde product. Die laatste drie nummers laten horen dat men het hoofd makkelijk boven het maaiveld kan uitsteken en met de rest van dit materiaal zul je prima kunnen leven als je ‘gewoon’ de zoveelste bombastische deathcoreplaat wil horen.
Score:
72/100
Label:
Century Media Records, 2023
Tracklisting:
- Midtvinter
- Obsessis A Daemonio
- Forgotten Kings
- Pest
- Nordlys
- Mortal Shells
- Zwielicht
- Symphony Of A Dying Star
- The Arrogance Of Agony
- A Tale Of Salt And Light
Line-up:
- Lucas Nikolai – Vocalen
- Marvin Kessler – Gitaar
- Nahuel Lozano – Gitaar
- Victor Dick – Basgitaar
- Danny Straber – Drums
Links: