Mekong Delta – Wanderer On The Edge Of Time
Aaarrg Records, 2010
Is het een band of een project? Bijzonder is het in ieder geval wel. Ieder album weer anders, maar toch vanuit dezelfde grondslag en nooit de eigen stijl verloochenend. Ik heb het over Mekong Delta. Ralf Hubert, vanaf het prille begin de artistiek leider van de club zegt hierover: “Mekong Delta was, is en zal nooit gebonden zijn aan muzikanten, het is een manier van componeren en elke muzikant die zijn/haar instrument goed beheerst kan de muziek van Mekong Delta spelen”. Dat dit concept werkt blijkt onder meer uit het feit dat ze maar weer eens een cd afleveren die er mag zijn. Wanderer On The Edge Of Time is wat mij betreft een meesterwerk geworden. Progressive Thrash noemen ze het en dat is volkomen terecht. Beide muzieksoorten worden op een vrijwel perfecte manier gemengd.
Mekong Delta komt uit Duitsland en werd in 1985 opgericht. Men was de eerste jaren nogal geheimzinnig bezig, geen bandfoto’s, schuilnamen en noem maar op. In de eerste jaren waren er ook geen live optredens en dat alles stond echt groot succes in de weg. In de loop der jaren verviel de geheimzinnigheid enigszins, er kwamen regelmatig optredens en er werden ook regelmatig cd’s uitgebracht. Langzaam maar zeker verwerft men in de loop der tijd een eigen publiek. Voortdurend wordt er van line-up gewisseld en af en toe is het gewoon jaren stil en doen allerlei wilde geruchten over band en bandleden de ronde. Zo blijft het geheel toch nog een beetje mysterieus, Tussen Pictures At A Exhibition, het zevende album en zijn opvolger Lurking Fear zat zo’n tien jaar. Het negende album liet slechts twee jaar op zich wachten en dat is, naar mijn mening, een hele verbetering.
Het verbluffende mengsel van stuwende, stevige thrash, verfijnde, bijna pielerige, prog en het gebruik van klassieke thema’s maakt Wanderer On The Edge Of Time tot een luistergebeurtenis van betekenis. Alles is er gewoon goed aan, alle instrumenten, de vocalen, de mix en de productie. Natuurlijk lijkt het bij vlagen op van alles en nog wat en zelfs heeft men stukjes van eerdere cd’s van de band op subtiele wijze verwerkt. Daardoor is het een echte en herkenbare Mekong Delta-cd geworden. Toch zou ik willen zeggen dat dit album qua sound toch anders is als bijvoorbeeld de voorganger, wat harder, steviger. Kan voor een gedeelte liggen aan de zanger die aanmerkelijk lager zingt als zijn voorganger(s). Het geheel swingt en dreunt dat het een lieve lust is, maar zit muzikaal zo subtiel in elkaar, dat je iedere luisterbeurt weer nieuwe dingen hoort.
Persoonlijk vind ik dit het beste album van Mekong Delta tot nu toe en dat geeft zeker hoop voor de toekomst. Dat is knap te noemen als je nagaat dat men toch het geheel eigen en specifieke geluid heeft behouden. Ex-collega Gurbe was al zeer lovend over de band en over de vorige cd. Ik doe er nu zelfs nog een schepje bovenop. Verbluffend mooi klinkende schijf dit! Nu maar hopen dat de onderstaande line-up nog klopt.
Tracklisting:
- Intro – Concert Guitar
- Ouverture
- “A Certain Fool” (Le Fou) // Movement 1
- Interlude 1 – Group
- “The 5th Element” (Le Bateleur) // Movement 2
- Interlude 2 – Group
- “The Apocalypt – World In Shards” (La Maison Dieu // Movement 3
- Interlude 3 – Concert Guitar
- “King With Broken Crown” (Le Diable) // Movement 4
- Intermezzo // Movement 5
- Interlude 4 – Group
- “Affection” (L’Amoureux) // Movement 6
- Interlude 5 – Group
- “Mistaken Truth” (Le Hérétique) // Movement 7
- Finale
Line-up:
- Martin LeMar – Vocals
- Benedikt Zimniak – Guitars
- Erik Adam H – Guitars
- Ralph Hubert – Bass
- Alex Landenburg – Drums
Links: