Mayhem – Chimera
(Season of Mist, 2004)
Veel discussie is er altijd geweest rond deze band. Moesten ze na de dood van Euronymous het bijltje erbij neergooien, of moesten ze doorgaan met waar ze goed in zijn, namelijk goede muziek maken? Achteraf ben ik blij dat ze voor het laatste gekozen hebben, want anders had dit schitterende Chimera immers nooit het daglicht gezien.
In navolging van het meesterwerk De Mysteriis Dom Sathanas, de iets technischere MCD Wolf’s Lair Abyss en het zeer experimentele, maar interessante conceptalbum Grand Declaration of War, laat de band met de meestbesproken historie uit de black metal-wereld weer wat van zich horen. En hoe!
We worden meteen wakkergeschud met het overwegend snelle openingsnummer Whore, waarbij meteen opvalt dat zanger Maniac z’n vocalen aangepast heeft van de extreme hoge scream naar een wat rauwer geluid. Ook valt de uitstekende productie op, die niet alleen rauw is, maar ook helder en vet. Alles is goed te volgen, zonder dat er iets verloren gaat aan agressiviteit en sfeer. Verder klinken de drums in vergelijking met GDoW veel “natuurlijker”, wat naar mijn mening een enorm pluspunt is.
Het tweede nummer Dark Night of the Soul gaat een stuk rustiger van start en er is een grote rol weggelegd voor de ronkende baspartijen van Necrobutcher. Naarmate het nummer vordert, wordt de spanning opgebouwd, waarna de hel losbarst. Drummer Hellhammer laat horen dat hij het verdubbelen van een blastpartij (zoals hij dat ooit al in nummers als Buried By Time & Dust en Ancient Skin liet horen) nog niet verleerd is. Meesterlijk! Ongetwijfeld is dit nummer één van de hoogtepunten van de plaat.
Het ene hoogtepunt is nog niet voorbij of het volgende dient zich al weer aan. In Rape Humanity with Pride (ja, de titels liegen er niet om…) staat snelheid weer voorop, terwijl het nummer wordt bijgestaan door de nodige melodie en geniale riffs van gitarist Blasphemer.
Het daaropvolgende My Death is op het eerste gehoor een vrij nietszeggend slepend nummer, maar na meerdere luisterbeurten ontstaat toch wel een bepaalde onderhuidse spanning, die dit nummer genietbaar maakt.
Daarna wordt met het beukende You Must Fall, het lichtelijk door death metal beïnvloedde Slaughter of Dreams, het iets afwijkende Impious Devious Leper Lord en het overwegend slepende afsluitende titelnummer verder bewezen dat Mayhem nog steeds tot de absolute top binnen de black metal behoort.
Het artwork ziet er overigens prima uit, hoewel er niet goed rekening met het papier is gehouden toen de teksten gedrukt zijn. Hierdoor is vooral het uiterst kleingedrukte titelnummer niet of nauwelijks te lezen.
Concluderend kan ik zeggen dat Mayhem met Chimera alle kritiek m.b.t. Grand Declaration of War in één klap van zich af slaat. Hoewel niet elk nummer even geniaal is, ligt het gemiddelde niveau zó hoog, dat je gerust kan spreken van een topper in het genre.
Dus koop deze plaat, doe je koptelefoon op, gordijnen dicht, volumeknop op 10 en genieten maar!
Tracklist:
- Whore
- Dark Night of the Soul
- Rape Humanity with Pride
- My Death
- You Must Fall
- Slaughter of Dreams
- Impious Devious Leper Lord
- Chimera
Line-up:
- Maniac – Vocals
- Blasphemer – Guitars
- Necrobutcher – Bass
- Hellhammer – Drums
Links: