Mathilde – 32 Décembre

Geschreven door op 22-04-2024 om 18:55.

Mathilde is niet het boek van Roald Dahl, want dat is Matilda, maar gewoon de bandnaam van dit Zwitserse sextet dat met 32 Décembre in eigen beheer zijn eerste plaat uitbrengt. Het is me niet helemaal duidelijk wie de bandleden zijn maar vermoedelijk is de heer Prétat een belangrijk figuur, daar hij verantwoordelijk bleek voor het versturen van de promo van deze plaat. Dit heerschap kennen we nog voor zijn indrukwekkende bijdrage, althans volgens collega Veltkamp, in de eveneens Zwitserse formatie Icare en meer betreffende zijn bijdrage op de plaat Charogne. Lees het relaas misschien zelf even na.

Wat een gekkerds, deze Zwitsers. 32 december bestaat toch helemaal niet, en toch slaagt deze band erin om zes nummers op de debuutplaat te zetten die zo maar eventjes 59 minuten tijd in beslag nemen. Nochtans ben ik benieuwd. Zoek de bandfoto maar eens op en neem even goed de tijd om de cover te bestuderen. Prikkelend, niet waar? Veel meer dan een korte trailer vond ik niet terug om jullie het water in de mond te laten lopen, maar dat kan natuurlijk ook gewoon genoeg zijn.

Het schrijven van lange en erg lange nummers moet je als band wel liggen. Op de plaat van Icare waarvan sprake stond er maar ééntje. Eéntje van ruim veertig minuten. Zo gek doet deze formatie nu wel niet maar een drietal nummers gaat toch vlot over de tien minuten. Daarbij het eerste nummer, de opener van de plaat die erg synthgedreven start, Mise En Orbite. Een nummer dat me in de eerste maten qua kleur en vorm wat doet denken aan een band als Elend ten tijde van Les Ténèbres Du Dehors uit 1996. Tja dat is natuurlijk al een hele poos geleden maar kom. Na een minuut of twee wordt er in de openingstrack toch stevig van jetje gegeven. De vocalen, de screams, doen me we wat post-hardcore-achtig aan maar zijn toch bijzonder goed en doorleefd te noemen. De productie en zeker de keuze voor de sound van de leadpartij is toch niet helemaal overtuigend maar kom, daar luister je gewoon door. Het klinkt allemaal wat te militaristisch. Verder ontwaar ik in dit lange openingsnummer zeker naar het einde toe toch ook behoorlijk wat Franse schoolelementen. Om vervolgens met het eerste deel van het titelnummer weer op een lappendeken van synthpartijen te landen die worden afgewisseld met eerder doomy post-blackmetalstukken. Het daaropvolgende Kepler 186 f klopt vervolgens je helemaal morsdood. Une Épave De Plus doet eigenlijk gewoon knal hetzelfde. Het zijn die innovatieve synthpartijen die het geheel toch onderscheiden.

Mathilde mag van mij gerust vaker komen spelen hier thuis. Het is een braaf kind dat weliswaar zijn kuren en gedragingen heeft. Het is echter perfect te kanaliseren en zeg nu zelf, iemand die jarig is op 32 december moet je koesteren. Dit om maar te zeggen dat deze Zwitsers een bijzonder aangename eerder expressieve, experimentele blackmetalplaat in elkaar gestoken hebben.

Score:

80/100

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Mise En Orbite
  2. 32 Décembre Partie I
  3. Kepler 186 f
  4. Une Épave De Plus
  5. Mathilde
  6. 32 Décembre Partie II

Line-up:

  • Onbekend

Link: