Het digitale metalfenomeen van Joe Gagliardi III legt er voor de zesde keer eentje neer. Al is neerstorten misschien een beter woord om de manier waarop Martyr Art doorgaans een album indient te bevatten. Enfin, het ligt er, nog nasmeulend en met een impactkrater waar NASA al drie Marsmachines in heeft laten landen.
Die Marsmachines mogen zich opmaken voor een verwoestende werkdag. Want Joe bedient zijn machinerie met een achtsnarige knotwilg en beitelt en beukt op zijn drums alsof hij in een steengroeve staat. Daardoor ontstaan swingende grooves met vuile abrasieve afrossingsriffs, waarover hij een soort corroderende laag lead legt, als een schelp die uitgekerfd wordt. Dankzij die plexiglasverwerkende distortie en de semi-mechanische brute overgangen is er al bijna geen sporadische Kraftwerk-elektronica meer nodig om de digitale daad bij het woord te voegen.
Op de beduidend minder uitgewerkte zang zit eveneens een digitale ruis. Joe bezit een middelmatig spectrum en draait dat subtiel door de vocoder om dat optimaal te benutten: lage strofes, hogere (en bijgevijlde) uithalen in de refreinen en in het openingsnummer zelfs een korstige grunt. In tegenstelling tot de projecten die collega Bart zo geniaal vindt, gaat de Amerikaanse chubby er nooit over. De betonsmeltende gitaarzwierderij is vuil, loodzwaar en corrosief, maar vervalt niet in noise.
Het is alleen jammer van de jingeljangel protestsong Thundering, waar Joe door een telefoonhoorn mompelt. Er zijn daarnaast teveel momenten waar het stilvalt, waar er dan bijvoorbeeld wél eens een machine mag persen of een electrogolf mag waden. Voor de rest mogen er hier zo nog een paar neerstorten hoor.
Score:
83/100
Label:
ZineScene Records, 2018
Tracklisting:
- Motion
- The Pleasure Of Pain
- Who Are You
- Just
- Constrict
- Thundering
- Binary Slavery
Line-up:
- Joe Gagliardi II – Gitaar, Drums, Programmering, Zang
Links: